မအိမ္သူတို႔ေတြ ကေမာၻဒီးယားမွာ ေနရတာ ျမန္မာျပည္နဲ႔ သိပ္မျခားလွပါဘူး။ ေရေျမ ရာသီဥတု အစားအေသာက္ အေနအထိုင္ အားလံုးလုိလိုဟာ ျမန္မာျပည္ အညာေဒသဘက္က နယ္ၿမိဳ႕ေလးတစ္ခုမွာ ေနေနရသလို ခံစားရပါတယ္။ ေႏြဖက္မွာဆို ဖုန္ထူ ေနပူ ျခင္ကကိုက္ ပူပူအိုက္အိုက္နဲ႔။ ကေမာၻဒီးယားက ျမန္မာျပည္ထက္ အီေကြတာနဲ႔ ပိုနီးတယ္ဆိုေတာ့ ပူအိုက္စြတ္စိုတဲ့ အီေကြတာ မုတ္သံုရာသီဥတုမ်ဳိး ရွိပါတယ္။ မိုးတြင္းဆိုလည္း မုတ္သံုမိုးဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္း ၀ုန္း၀ုန္းဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ လွ်ပ္စီးေတြလက္ မိုးႀကိဳးေတြပစ္ ေမွာင္မဲအံု႔ဆိုင္းၿပီး ရြာလိုက္တဲ့မိုးဆိုတာ ေရႀကီးတဲ့အထိဘဲ။ မိုးႀကိဳးပစ္တာမ်ား ေၾကာက္ဖို႔ေတာင္ေကာင္းတယ္။ ၀င္းကနဲျဖစ္ၿပီး ဒိန္းဆို နားကြဲမတတ္ ခ်ထည့္လိုက္တာ ကိုယ့္နားကပ္ၿပီး ပစ္ခ်လိုက္သလိုဘဲ။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ခါမွကို မၾကံဳဖူးတာ။ ဒီမွာေတာ့ မိုးတြင္းဆိုရင္ ႏွစ္တိုင္းလိုဘဲ ရိုးေနၿပီ။ အဲ .. ေဆာင္းတြင္းကေတာ့ အညာေဆာင္းနဲ႔ မတူဘူး။ သိပ္မေအးလွပါဘူး။ ရန္ကုန္ေဆာင္းလိုပါဘဲ။ အေႏြးထည္ မလိုတဲ့ ေဆာင္းတြင္းေပါ့။ ဒီဇင္ဘာ ဇႏၷ၀ါရီ ေလာက္မွာ ႏွစ္ပတ္သာသာေလာက္ေလး နဲနဲပါးပါး ေအးသလိုလိုရွိတယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ ပူလာၿပီး ေႏြေရာက္သြားေရာ။
 |
| ထန္းေတာနဲ႔ လယ္ကြင္းနဲ႔ ကၽြဲနဲ႔ ခမာ ေက်းလက္ ရႈခင္းေပါ့ |
ကေမာၻဒီးယားရဲ႕ ပတ္၀န္းက်င္ အေနအထားေတြကလည္း ျမန္မာျပည္နဲ႔ အေတာ္ကိုတူပါတယ္။ လယ္ကြင္းေတြ ေက်းလက္ ေတာရြာေလးေတြ ထန္းေတာေတြနဲ႔ … အပင္ေတြဆိုလည္း သရက္ ပိႏၷဲ တမာ မန္က်ည္း ကုကၠိဳ စိန္ပန္း တို႔လိုအပင္ေတြ ၾကည့္ေလရာမွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခရီးသြားတဲ့အခ်ိန္ဆို မအိမ္သူကေတာ့ လမ္းေဘး၀ဲယာ ေငးသြားတာပါဘဲ။ လယ္ေတာထဲ ေကာက္စိုက္တဲ့သူနဲ႔ စပါးရိတ္တဲ့လူနဲ႔ ကၽြဲေတြ ႏြားေတြ ေကာက္ရိုးပံုေတြ အစံုျမင္ရတာ ကိုယ့္ျပည္ကိုယ့္ရြာ အတိုင္းဘဲ ခံစားမိပါတယ္။
 |
| ရြာအ၀င္လမ္းကေလး |
 |
| ခမာျပည္ရဲ႕ ဟိုင္းေ၀းလမ္း ေဘးနားက နယ္ၿမိဳ႕ေလး တစ္ခုရဲ႕ ရႈျမင္ကြင္း |
 |
| ဟိုးအေ၀းကေတာင္နဲ႔ ေတာအုပ္နဲ႔ လယ္ကြင္းနဲ႔ |
ခရီးသြားရင္ေတာ့ Express Bus ေတြနဲ႔ဘဲ သြားျဖစ္တာမ်ားပါတယ္။ လမ္းေတြကလည္း ေကာင္းသလို ကားေတြကလည္း စီးရတာ သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိတဲ့အျပင္ ေစ်းႏွဳံးကလည္း သင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ အဲဒီလို Bus ေတြနဲ႔သြားရတာကို ႏွစ္သက္မိတာပါ။
ေနာက္မအိမ္သူရဲ႕အက်င့္က အဲဒီလို ခရီးသြားရင္ ကားေပၚမွာ သီခ်င္းနားေထာင္တာတို႔ စာဖတ္တာတို႔ မလုပ္တတ္သလို ကားေပၚမွာ ဖြင့္ျပထားတဲ့ တီဗြီေတြဘာေတြလည္း သိပ္စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ (Documentary လိုဟာမ်ိဳးကလြဲရင္ေပါ့) ခရီးသြားေဖၚေတြနဲ႔လဲ စကားေျပာသြားရတာမ်ိဳးကို မႀကိဳက္လွပါဘူး။ မအိမ္သူလုပ္တာက တို႔စိတို႔စိ သြားေရစာေပါင္းစံုကို တစ္မ်ဳိးၿပီးတစ္မ်ဳိး မျပတ္တမ္း၀ါးၿပီး ျပတင္းေပါက္က ျမင္ရတဲ့ရႈခင္းေတြကို ဟိုေတြး ဒီေငးနဲ႔ စိတ္၀င္တစား ၾကည့္သြားတာပါဘဲ။ အဲဒါဟာ မအိမ္သူအတြက္ေတာ့ ခရီးထြက္ရတဲ့ အရသာကို အျပည့္အ၀ခံစားရေစပါတယ္။ အဲဒီခရီးကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ဘဲသြားသြား ဒီလမ္းကို အခါခါျဖတ္ေနလဲ အဲဒီလမ္းေဘးရႈခင္းေတြကို စိတ္ထဲမွာ ရိုးသြားတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ သြားတဲ့အေခါက္တိုင္း ေငးတာပါဘဲ။
ေနာက္မအိမ္သူရဲ႕အက်င့္က အဲဒီလို ခရီးသြားရင္ ကားေပၚမွာ သီခ်င္းနားေထာင္တာတို႔ စာဖတ္တာတို႔ မလုပ္တတ္သလို ကားေပၚမွာ ဖြင့္ျပထားတဲ့ တီဗြီေတြဘာေတြလည္း သိပ္စိတ္မ၀င္စားပါဘူး။ (Documentary လိုဟာမ်ိဳးကလြဲရင္ေပါ့) ခရီးသြားေဖၚေတြနဲ႔လဲ စကားေျပာသြားရတာမ်ိဳးကို မႀကိဳက္လွပါဘူး။ မအိမ္သူလုပ္တာက တို႔စိတို႔စိ သြားေရစာေပါင္းစံုကို တစ္မ်ဳိးၿပီးတစ္မ်ဳိး မျပတ္တမ္း၀ါးၿပီး ျပတင္းေပါက္က ျမင္ရတဲ့ရႈခင္းေတြကို ဟိုေတြး ဒီေငးနဲ႔ စိတ္၀င္တစား ၾကည့္သြားတာပါဘဲ။ အဲဒါဟာ မအိမ္သူအတြက္ေတာ့ ခရီးထြက္ရတဲ့ အရသာကို အျပည့္အ၀ခံစားရေစပါတယ္။ အဲဒီခရီးကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ဘဲသြားသြား ဒီလမ္းကို အခါခါျဖတ္ေနလဲ အဲဒီလမ္းေဘးရႈခင္းေတြကို စိတ္ထဲမွာ ရိုးသြားတယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ သြားတဲ့အေခါက္တိုင္း ေငးတာပါဘဲ။
 |
| လမ္းနံေဘးက လွမ္းျမင္ရတဲ့ ေက်ာက္ေတာင္ |
 |
| အဲဒီေနရာကို ျဖတ္ေတာ့ မႏၱေလးက ေက်ာက္ဆစ္တန္းကိုေတာင္ သတိရသြားတယ္ |
အဲဒီလို ခရီးထြက္တိုင္း ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ ေငးရင္းေမာရင္းနဲ႔ ခမာရြာေလးေတြကိုျဖတ္ရင္ သတိထားမိတာ တစ္ခုက တစ္ခ်ိဳ႕အိမ္ေတြေရွ႕မွာ စာေျခာက္ရုပ္ေတြ ေထာင္ေထာင္ထားတတ္ၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ ျခံ၀မွာ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္အ၀င္လမ္းေဘးနားမွာ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြဆို ရြာလံုးကၽြတ္ အိမ္ေပါက္ေစ့ေလာက္နီးပါး အိမ္ေရွ႕တိုင္းလိုလိုမွာ စာေျခာက္ရုပ္ တစ္ရုပ္စီရွိတတ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ျဖတ္သြားသမွ် ရြာတိုင္းလိုေတာ့လဲ မဟုတ္ျပန္ဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာရွိၿပီး တစ္ခ်ိဳ႕ရြာေတြမွာေတာ့ မရွိဘူး။ ကြက္ၾကားကြက္ၾကား ေတြ႔လိုက္ မေတြ႔လိုက္ဘဲ။ စာေျခာက္ရုပ္ေတြကလဲ ပံုသ႑ာန္မ်ဳိးစံု မိန္းမပံု ေယာက်္ားပံု တစ္ခ်ဳိ႕ပံုေတြက ေၾကာက္စရာ တစ္ခ်ဳိ႕ပံုေတြက်ေတာ့လဲ ရီခ်င္ၿပံဳးခ်င္စရာ ကို႔ယို႔ကားယား ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ေတြ႔ရပါတယ္။
လူတိုင္း သိၾကတဲ့အတိုင္း စာေျခာက္ရုပ္ဆိုတာ လယ္ကြင္းေတြ ဥယ်ာဥ္ၿခံေတြထဲမွာသာ ရွိတတ္ၾကတာမ်ဳိး မဟုတ္လား။ အသီးအႏွံ စိုက္ခင္းပ်ဳိးခင္းေတြကို ငွက္ေတြဖ်က္စီးမယ့္ရန္က ကာကြယ္ေျခာက္လွန္႔ဖို႔ စာေျခာက္ရုပ္ လုပ္ၿပီးထားၾကတာေလ။ ဒါေပမယ့္ အခုေတြ႔တဲ့ စာေျခာက္ရုပ္ေတြက အဲဒီလို စိုက္ခင္းပ်ိဳးခင္းေတြမွာ ေတြ႔ရတာမဟုတ္ဘူး။ လယ္ေတာေတြ ျဖတ္သြားရင္လည္း စာေျခာက္ရုပ္ကို မေတြ႔မိဘူး။ အားလံုးက အိမ္ေရွ႕ ျခံအ၀င္၀လိုေနရာမ်ိဳးမွာ အိမ္တိုင္းလိုလို အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ လုပ္ထားၾကတာ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ရြာေတြဆို တစ္ရြာလံုး အိမ္တိုင္းရဲ႕ ေရွ႕မွာ စာေျခာက္ရုပ္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ နဲနဲေတာ့ ထူးဆန္းေနတာကို သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ နီးစပ္ရာ ခမာလူမ်ိဳးမ်ားကို ေမးျမန္းၾကည့္ေတာ့ အဲဒါ စာေျခာက္ရုပ္မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ မေကာင္းဆိုး၀ါး ၀ိဉာဥ္ေတြရန္က ကာကြယ္တဲ့ ၀ိဉာဥ္ေျခာက္ရုပ္ပါတဲ့။
 |
| ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ |
 |
| ဒီမွာလည္း ရွိေသးတယ္ |
 |
| ေၾကာက္စရာ... Scare Ghost တဲ့ |
 |
| နင္ကဒီမွာေစာင့္.. |
 |
| တီးဖို႔ အဆင္သင့္ |
 |
| သူကလဲ အသင့္အေနအထားနဲ႔ ... |
 |
| ေအာင္မေလး.. ေသနတ္ႀကီးနဲ႔ ... |
 |
| သူကေတာ့ ပါတီဆိုင္းဘုတ္ေအာက္မွာ ေစာင့္လို႔ (CPP က လက္ရွိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဟြန္ဆန္ရဲ႕ ပါတီပါ) |
 |
| ျမင္တာနဲ႔တင္ လွည့္ေျပးခ်င္စရာ |
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
(ရႈခင္းပံုေတြက ခရီးသြားရင္း ရိုက္ခဲ့တဲ့ပံုေတြပါ။ စာေျခာက္ရုပ္ပံုေတြကေတာ့ ခမာဂူဂယ္ကေနဘဲ ယူလိုက္ပါတယ္။)
18 comments:
မမရဲ႕ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေလးကို ဖတ္ရတာ ကိုယ္တိုင္ ေရာက္ခဲ႕ရသလိုပဲ...ေခမာလူမ်ိဳးေတြ အေၾကာင္း တစ္ေစ႕တစ္ေစာင္း ခုမွပဲ သိခြင့္ရလို႕ ေက်းဇူးပါမမ..:)
လယ္ကြင္းနဲ႔ ထန္းေတာက ျမန္မာျပည္႐ႈခင္းအတိုင္းပဲေနာ္။ ဒီ႐ႈခင္းေလးေတြကို ျမင္ေနရရင္ မအိမ္သူေတာ့ ျမန္မာျပည္ကို သိပ္လြမ္းစရာ မလိုဘူး ဟန္က်တာပဲ။
၀ိညာဥ္ေျခာက္႐ုပ္ဆိုတာ ခုမွၾကားဖူးတယ္။ တရြာတပုဒ္ဆန္း သူ႔အယူနဲ႔သူပဲေနာ္။ အ႐ုပ္ေတြကလဲ ဒီဇိုင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးပဲ၊ ေဘာင္းဘီနဲ႔ ခါးပတ္နဲ႔ ေခတ္ေတာ့အမီသား။
မသိေသးတာေလးေတြ သိရတာ ဗဟုသုတရတယ္ မအိမ္သူေရ ... ကိုယ္ေတြက အဲဒီေနရာေတြ သြားခ်င္မွ သြားႏိုင္မွာေလ။
စိတ္၀င္စားစရာပါဘဲ မအိမ္သူေရ
ကၽြန္မကလည္း ခုလို ကိုယ္မသိေသးတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြကို ပိုစိတ္၀င္စားမိတယ္
စြမ္းအားတစ္မ်ိဳးေတြ ကိန္းေအာင္းေနတဲ႔ စာေျခာက္ရုပ္ေတြက တစ္ခ်ိဳ႕ပံုေတြ လန္႔ဖို႔ေကာင္းတယ္
စိတ္ထဲေျခာက္ျခားမိသလိုခံစားရတယ္
စာေျခာက္ရုပ္ေတြက ဝိဥာဥ္ေျခာက္ရုပ္ဆိုေတာ့ ေမာ္ဒန္ဆန္တယ္။ း) ခမာက်ေတာ့ ဘယ္လုိသြားရမလဲမသိဘူး။ မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ သြားခ်င္လိုက္တာ မအိမ္သူရယ္။ တအားကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပဲေနာ္။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ကေမာၻဒီးယားကုိေတာ့ အလည္တစ္ေခါက္ေရာက္ခ်င္တယ္၊ ျမန္မာပတ္စ္ပုိ.က ဗီဇာလုိမလားမသိဖူး၊
ညီမ ေရ
ခမာေတြ အေၾကာင္းဖတ္ရတာ ေကာင္းလိုက္တာ
မသိေသးတာေတြ သိရတယ္ေက်းဇဴး
ZZZ >>> ဗီဇာလိုပါတယ္ရွင္။ ဒါေပမယ့္ ကေမာၻဒီးယားက Arrival Visa ေပးပါတယ္။ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ကေမာၻဒီးယား သံရံုးက ဗီဇာႀကိဳယူလာခဲ့ရင္ေတာ့ ပိုအဆင္ေျပတာေပါ့။ အ၀င္မွာ အလုပ္ရႈပ္သက္သာတာေပါ့ေနာ္။ အလည္ဆိုရင္ ေဒၚလာ ႏွစ္ဆယ္ နဲ႔ Business Visa ဆိုရင္ ေဒၚလာ အစိတ္ က်ပါတယ္။
ရႈခင္းမ်ားကိုိခံစားရင္ ဗဟုသုတေတြပါ ရလိုက္တဲ႕ အတြက္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ....
ဗီဇာကိစၥအေၾကာင္းျပန္ေပးလုိ. ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊
ဒီေလာက္ပံုစံမ်ိဳးစံုနဲ႔ စာေျခာက္ရုပ္ကိုခုမွပဲျမင္ဖူးေတာ့တယ္...။
ေက်းဇူးပါ...။
ခင္တဲ႔
မိုးေငြ႔
မအိမ္သူေရ Angkor-wat ဖက္ကိုေရာက္ၿပီးေရာေပါ့ေနာ္။ ကမ႓ာလွည့္ခရီးသည္ေတြ ေနဝင္တာကို ၾကည့္ၾကတယ္ဆိုလို႔ အန္တီတို႔လည္း သြားၾကည့္တာ ပုဂံကေနဝင္ဆည္းဆာက ပိုလွသလိုပဲ။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
ျမန္မာျပည္ လမ္းေဘးရွုခင္းေတြအတိုင္းပဲေနာ္...
တစ္ေခါက္ေတာ့ ေရာက္ႏိုင္ေအာင္ျကံေနတာပဲဗ်ာ....။
ခုမွပဲ ဒီဘေလာ့ဂ္ကို စဖတ္ျဖစ္ပါတယ္။ က်မက စာဖတ္သူသက္သက္ပါ။ comment ေတြဘာေတြလဲ ဘယ္မွာမွမေရးဖူးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်မကိုယ္တိုင္ Cambodia မွာ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အမ်ိဳးသားအလုပ္လုပ္ရာေဒသမွာ လိုက္ေနဖူးေတာ့ ဒီဘေလာဂ့္ကို ဖတ္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အဲ့ဒီမွာေနခဲ့ဖူးတဲ့အခ်ိန္ေတြကို သတိရမိပါတယ္။ ခမာတိုင္းျပည္အေၾကာင္း အလြမ္းေျပ ေတြ.ရဖတ္ရတဲ့အတြက္ ေအာ့ကြန္းပါလို.ေျပာခ်င္ပါတယ္။
အေပၚဆံုးပံုေတြဆို မေျပာရင္ ျမန္မာျပည္ဘဲ ထင္မိမွာ။
ခရီးထြက္ရတာ က်ေနာ္လည္း သေဘာက်တယ္။ မျမင္ဖူးတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ေတြကို ျမင္ရတာ ႏွစ္သက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ အားသာခ်က္က ဒါပဲနဲ႔တူပါရဲ႕။ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ နိင္ငံအေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္မွ်ေဝရင္းနဲ႔ အားလံုး အသိေတြ တိုးရေစတယ္။ သိပ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီလို သုတမ်ဳိးေပးတဲ့ ပို႔စ္မ်ား မ်ားမ်ားဖန္တီးဖို႔ အားေပးပါတယ္။
အဟီး..ေၾကာက္စရာၾကီး....
ကိုယ္႕ဟာကိုယ္ျပန္လန္႕မယ္႕အရုပ္ၾကီး..
မီးေတာ႕ေၾကာက္တယ္..မမေရ...
ခင္တဲ႕
ေလလြင္႕နတ္သမီး
ဗဟုသုတ ရတဲ့ ပို႔စ္ေလးပါပဲ မအိမ္သူေရ...၊ ဟုတ္တယ္ ေနာ္၊ ဓါတ္ပံုေလးေတြအရ ႐ွဳခင္းေတြက ျမန္မာျပည္နဲ႔ အေတာ္ေလး တူတာပဲ၊ ဝိညာဥ္ေျခာက္႐ုပ္ေတြရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ ကိုေတာ့ သေဘာက်သြားတယ္..။
Sure Sdey Bong!
ညီမ ဆီရမ္ရိ နဲ႕ ဖႏြမ္ပင္ေတ့ာ ေရာက္ဖူးတယ္..
စာေျခာက္ရုပ္ေတြ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး.. ခုမွ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတယ္။ Countryside မွာပဲ ရွိတာလား အမ။
Sure Sdey Bong!!
ညီမ ဆီရမ္ရိ နဲ႕ ဖႏြမ္ပင္ေရာက္ဖူးတာ တစ္ခါမွ စာေျခာက္ရုပ္ မေတြ႕ဖူးဘူး အမ။ ခုမွ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတယ္ ။ Countryside မွာပဲရွိလုိ႕ျဖစ္မယ္ေနာ္။
Post a Comment