၂၄-၅-၂၀၁၁ မွာစခဲ့တဲ့ ဝါေခါင္မိုးဘေလာ့ဂ္ေလး ဒီေန႔ ၂၄-၅-၂၀၁၅ မွာ ေလးႏွစ္တင္းတင္းျပည့္ခဲ့ၿပီ။
ဒီလမ္းကေလးမွာ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ ေတာက္တီးေတာက္တက္ ေလွ်ာက္ခဲ့ရတာကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာ့ ေက်နပ္ေနတာပါပဲ။ တသက္စာ ေျခရာထင္ က်န္ရစ္စရာေတာ့ လိုမယ္မထင္လွပါဘူးေလ။ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ်င္လို႔ကို ေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့လမ္းမွာ ေျခရာက အဓိကမွမဟုတ္ေပပဲ။
ဒါဟာ ကိုယ့္ဥခြံ က်ဥ္းက်ဥ္းကေလးထဲကေန ပထမဦးဆံုး ဖြင့္လွစ္မိတဲ့ တံခါးတခ်ပ္... ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္ပိတ္လိမ့္မယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒီဖြင့္ထားတဲ့ တံခါးကေန ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြ အလည္အပတ္ထြက္ခ်င္တဲ့အခါလဲ ထြက္လိမ့္မယ္။ ကိုယ္ပ်င္းတဲ့အခါ ဒီတံခါးဝမွာ ေမွ်ာ္ေငးလို႔ ေတြးခ်င္ရာေတြလဲ ေတြးလို႔ေပါ့။ ကိုယ္မအားလပ္တဲ့ အခါမေတာ့ ဒီတံခါးဝကေန ခပ္ေဝးေဝးမွာ ရွိခ်င္လဲရွိေနမွာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဘယ္အခါမွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ္စိတ္လိုလက္ရရွိတိုင္း ကုိယ္တိုင္ဖြင့္ခဲ့တဲ့တံခါးကေနထြက္လို႔ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ့လမ္းတခုကို ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုယ္ ေလွ်ာက္ခြင့္ရတဲ့ကုသိုလ္ေလာက္ ၿငိမ္းခ်မ္းတာ ေလာကမွာရွိပါ့မလား။ ဒါဟာ ႀကီးမားတဲ့ဆုလာဘ္ေပါ့။ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာပါေလ။
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
