Saturday, June 4, 2011

ခမာျပည္တလႊား ျမင္ကြင္းမ်ား

ခမာျပည္အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္းေလး သိရေအာင္ ဒီေန႔ေတာ့ ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာၾကရေအာင္ေနာ္။ ကေမာၻဒီးယားရဲ႕ စီးေတာ္ယာဥ္မ်ား အေၾကာင္းပါ။
အဓိကအက်ဆံုး ယာဥ္ကေတာ့ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ပါ။ ဘယ္ေနရာ ၾကည့္ၾကည့္ ဆိုင္ကယ္ခ်ည္းပါဘဲ။ ခမာလူမ်ိဳးေတြမွာ အနဲဆံုး တစ္အိမ္ကို ဆိုင္ကယ္တစ္စီးေလာက္ေတာ့ ရွိၾကပါတယ္။ အဲဒီဆိုင္ကယ္တစ္စီးဟာလဲ တစ္မိသားစုလံုးအတြက္ အင္မတန္အသံုး၀င္ပါတယ္။ ကားတစ္စီးအလားပါဘဲ။ ဘာလုပ္ခ်င္သလဲ။ ဘယ္သြားခ်င္သလဲ။ ယုတ္စြအဆံုး အိမ္ေျပာင္းရင္ေတာင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ ရေအာင္ေျပာင္းၾကတဲ့ လူမ်ိဳးမ်ားပါ။ မအိမ္သူတို႔ ကေမာၻဒီးယားကို ေရာက္ခါစတံုးကေတာ့ အဲဒီျမင္ကြင္းမ်ားဟာ တကယ့္ကို အံ့ၾသဘနန္းပါဘဲ။ အခုေတာ့လဲ ေန႔တဓူ၀ ျမင္ေနက်ျဖစ္သြားလို႔ သိပ္မထူးဆန္းေတာ့ပါဘူး။ ဒါေတာင္မွ တခါတစ္ေလမွာ တအံ့တၾသ ၾကည့္မိေနတံုးပါဘဲ။ ကဲ ၾကည့္ၾကပါအံုး ဆိုင္ကယ္တစ္စီး အသံုး၀င္ပံုမ်ား…..

ေက်ာင္းသြားပို႔မလို႔
တစ္မိသားစုလံုးလဲ ဆံ့ပါတယ္။
လိုက္အံုးမလား ဟိုဖက္ရြာသြားမလို႔ ...ေနာက္တြဲပါတယ္ေလ အားလံုးဆံ့ေအာင္ လုပ္ထားတယ္
ၾကက္ေတြ ၀က္ေတြကို သားသတ္ရံုပို႔မလို႔ (၀က္ကိုတင္သလိုမ်ိဳး ႏြားကိုတင္ထားတာလဲ ေတြ႔ဖူးတယ္။ ႏြားက အေကာင္ပိုႀကီးေတာ့ ေျခလက္ေတြ ေခါင္းေတြက တြဲေလာင္းက်ၿပီး အေကြ႔ေတြဘာေတြမွာဆို ကတၱရာလမ္းနဲ႔ ပြန္းသြားတာ ျမင္ခဲ့ဖူးတယ္ သနားစရာေကာင္းလိုက္တာ)
ပစၥည္းသယ္ၾကမယ္ေလ ကားမလိုပါဘူး အကုန္ဆံ့ပါတယ္။
ခမာျပည္မွာေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြလဲ ဆိုင္ကယ္စီးၾကတယ္။
အိမ္ေျပာင္းတာေလ ကားကႀကီးလြန္းပါတယ္ ဆိုင္ကယ္ေလာက္နဲ႔ဆို ရေနပါၿပီ။
ကုတင္လား မလိုဘူးေလ ဒီမွာ အိပ္လို႔ရေနတာဘဲဟာ တစ္ေရးေလာက္ေတာ့ အသာေလးဘဲ။
ထိုင္စရာမရွိလဲ ရတယ္ ဒီလိုမ်ိဳး တြယ္ၿပီး လိုက္ခဲ့မွာေပါ့။
ကားကိုလဲသံုးၾကပါတယ္။ မၫႇာမတာကိုသံုးတာပါရွင္။ ဟိုင္းေ၀းေတြသြားရင္ ပိုဆိုးပါတယ္။ တစ္လမ္းလံုး ၀န္အျပည့္နဲ႔ ကားေနာက္ၿမီးက ကတၱရာလမ္းနဲ႔ ထိလုနီးပါးအထိ ၫႊတ္က်ေနတဲ့ ကားေတြကို ၾကည့္ရတာ တကယ္ကို အသည္းယားစရာ ေၾကာက္စရာပါဘဲ။ Accident ေတြလဲ မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။
အေရွ႕ မွာမဆံ့ရင္ အေနာက္ဖံုးကေန လိုက္မွာေပါ့။
၀န္ပိေနေသာ ကားမ်ား (ဒါေတာင္ နဲပါေသးတယ္)
ကားလဲ မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး အိုဗာ၀ိတ္ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ လမ္းမွာ ခါးက်ဳိးသြားၿပီ။
ၿမိဳ႕တြင္းမွာ သြားေရးလာေရးအတြက္ကေတာ့ အဓိက သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးယာဥ္ ျဖစ္တဲ့ ခမာလို ေမာ္ေတာ္ဒုပ္ (Motor Dop) လို႔ေခၚတဲ့ ဆိုင္ကယ္တက္စီမ်ားပါဘဲ။ ဟိုနားဒီနား သြားတာေလာက္ကေတာ့ ခမာေငြ တစ္ေထာင္ (1000 Riels) ကေန ခရီးအကြာအေ၀းအလိုက္ ႏွစ္ေထာင္ ၊ သံုးေထာင္ ၊ တစ္ေဒၚလာ က်တတ္ပါတယ္။ (ေငြလဲႏႈန္းက ၁ ေဒၚလာကို ခမာေငြ ေလးေထာင္ပါ။ ေငြေစ်းႏႈန္းက ၿငိမ္ပါတယ္။ မအိမ္သူတို႔ ဒီကိုမေရာက္ခင္ကတည္းက အဲဒီေစ်းႏႈန္းဟာ အခုထိလဲ အတူတူပါဘဲ။ ေဒၚလာအေျခေနေပၚမူတည္လို႔ အတက္အက် အနည္းငယ္ေလးဘဲ ရွိတတ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့အခ်ိန္ကေတာ့ အၿမဲတမ္း ေလးေထာင္ဟာ ပံုမွန္ပါဘဲ။)
ေမာ္ေတာ္ဒုပ္ ကေတာ့ ေပါမွေပါ ေနရာတိုင္းမွာရွိတယ္။
 ေနာက္တမ်ဳိးကေတာ့ စီကလို လို႔ေခၚတဲ့ ဆိုက္ကားပါ။ ဖႏြမ္းပင္မွာဘဲ အမ်ားဆံုးေတြ႔ရပါတယ္။ တျခားနယ္ေတြမွာေတာ့ စီးၾကတာ မေတြ႔မိပါဘူး။ လူထိုင္စီးတဲ့ေနရာက အမိုးေလးက အရွင္ပါ။ မိုးရြာရင္ ေနပူရင္ အမိုးကိုဆြဲတင္လိုက္ရံုဘဲ။ ပံုမွန္ကေတာ့ ေခါက္ထားတတ္တယ္။
စီကလို ကဒီလို ပံုမ်ဳိးပါ နင္းတဲ့လူက အေနာက္က စီးတဲ့လူက ေရွ႕ ကေန ထိုင္စီးရတယ္။ သူလဲ ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ၀န္တင္တာပါဘဲ။ တခါတေလ အထုပ္ေတြသိပ္ႀကီးေနရင္ နင္းတဲ့လူက ေရွ႕ ကိုမျမင္ရေတာ့ဘူး။ အဲဒါလဲ ေဘးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ၿပီး ရေအာင္နင္းပါတယ္။ ၾကည့္ရတဲ့သူမွာ တိုက္မိရင္ ဒုကၡဆိုၿပီး အသည္းေတြယားလို႔ ။
ဒီလိုေလး စီးရတာ။ အဲဒါလဲစီးလို႔ေကာင္းတာဘဲ။
ဆိုင္ကယ္မစီးခ်င္သူမ်ား အတြက္ေတာ့ တုတ္တုတ္ (Tuk-Tuk) ေတြရွိပါတယ္။ တုတ္တုတ္က ဆိုင္ကယ္ထက္ေတာ့ ေစ်းနဲနဲပိုေပးရေပမဲ့ သူလဲသူ႔ေစ်းႏႈန္းနဲ႔သူ တန္ပါတယ္။ စီးေပ်ာ္တယ္ဆိုရမွာေပါ့။ အန္ေကာ၀ပ္ကို တုတ္တုတ္နဲ႔ တစ္ေနကုန္လည္ရင္ တစ္ေန႔လံုးစာမွ အလြန္ဆံုး ၁၂ ေဒၚလာကေန ၁၅ ေဒၚလာေလာက္ အတြင္းမွာဘဲ ရွိတာပါ။ မအိမ္သူ တစ္ေယာက္ထဲအျပင္သြားရင္ ဆိုင္ကယ္တက္စီ စီးေပမဲ့ မိသားစုနဲ႔ အျပင္ထြက္ရင္ေတာ့ တုတ္တုတ္စီးရတဲ့ အရသာကို အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္။ ေလေကာင္းေလသန္႔ တဟူးဟူးနဲ႔ ဆိုဖါထိုင္ခံုမွာ တၿငိမ္႔ၿငိမ့္လိုက္စီးၿပီး ေဘးဘီျမင္ကြင္းေတြကို စိတ္တိုင္းက်ၾကည့္ခြင့္ရလို႔ပါ။ ဒီမွာ တစ္ခ်ိဳ႕တုတ္တုတ္ေတြကလဲ စီးခ်င္စဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ အလွအပျပင္ထားတတ္ပါတယ္။ မအိမ္သူတို႔နဲ႔သိတဲ့ အမတစ္ေယာက္ကေတာ့ သူတစ္ေယာက္ထဲဆိုရင္ တုတ္တုတ္ဘယ္ေတာ့မွ မစီးပါဘူး။ မအိမ္သူက ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီလို လွလွပပ ျပင္ဆင္ထားတဲ့ တုတ္တုတ္ေတြကို စီးရမွာ ရွက္လုိ႔ လို႔ေျပာပါတယ္။ ဘာကိုရွက္တာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီ တုတ္တုတ္ေပၚမွာ တစ္ေယာက္ထဲ မိန္႔မိန္႔ႀကီး ထိုင္စီးရတာ ရွင္ဘုရင္ တိုင္းခမ္းလွည့္လာတာနဲ႔ တူလို႔ရွက္တာပါဆိုဘဲ။ မအိမ္သူျဖင့္ သူေျပာတာၾကားေတာ့ ရီလိုက္ရတာ အူကိုတက္လို႔။
တုတ္တုတ္ စီးၾကမယ္ေလ တၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ ဇိမ္ရွိတယ္။ (ဒီတုတ္တုတ္ေတြက အလွျပင္မထားဘူး)
ဒီတုတ္တုတ္မ်ဳိးနဲ႔ ဆိုရင္ ရွင္ဘုရင္ တိုင္းခမ္းလွည့္သလုိဘဲတဲ့။ (ဇာနားေတြ အၿမိတ္ေတြနဲ႔ အလွဆင္ထားတာ)
ဒီတုတ္တုတ္စီးရင္ေတာ့ စႏိုး၀ိႈက္တို႔ ဘာတို႔လို နတ္သမီးပံုျပင္ထဲ ေရာက္သြားသလို ျဖစ္မယ္ထင္တယ္။ Princess လုပ္ၾကတာေပါ့။

 အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။ 

(အခ်ဳိ႕ေသာ ဓါတ္ပံုမ်ားကို အင္တာနက္မွယူပါတယ္။ အကုန္လံုး မရိုက္ႏိုင္လို႔ပါ။)  :D

8 comments:

ကိုေဇာ္ said...

သေဘာက်တယ္ အစ္မေရ။
ဗဟုသုတလည္း ရပါတယ္။

Shinlay said...

ေက်းဇူးပါပဲ။ တခါက တီဗီသတင္းကားမွာေတြ ့လိုက္တယ္။ ဆိုင္ကယ္နဲနယ္ေတြမွာေစ်းလိုက္ေရာက္တဲ့ အေၾကာင္း။
သူ ့ေနရာနဲ ့သူ ့ဓေလ့ေတာ့ဟုတ္ေနတာပဲေနာ္။

အဂၤါဟူး said...

အံမယ္ေလး...ကိုယ့္မွာ ဆိုင္ကယ္သံုးေယာက္ တင္ေမာင္းရင္...ဆိုးလွၿပီမွတ္ေနတာ..သူတို႕နဲ႕ က်ေတာ့မွ ငါေမာင္းတာ ဘာဟုတ္ေသးလဲ မွတ္ရေတာ့တယ္။

ုုေက်ာ္ႏွင္းဆီလြင္ said...

မအိမ္သူေရ
ကေမၻာဒီးယားအေၾကာင္းေရးတာမေတြ႕ဖူးေတာ႕အေတာ္ေလးစိတ္၀င္စားမိပါတယ္။
ေ၀မွ်ေၿပာၿပတာေက်းဇူးပါ။ ေနာက္လဲလာလည္မယ္ေနာ္ :))

ေန၀သန္ said...

း)... ျမန္မာျပည္ထက္ေတာင္ ဆိုးေနပါ့လား.. ျမန္မာျပည္ေတာင္ အမ်ားဆံုး ၃ ေယာက္ပဲ စီးတာ... း))....


ခင္မင္လ်က္
ေန၀ႆန္

စိုးျမင့္ (ေမ့ေဆး) said...

ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ အတူတင္ျပပံုကလည္း ေကာင္းလို႔ ခ်ီးက်ဴးမိပါတယ္၊ ၂၀၀၂ ေလာက္တုန္းက Bangkok ကတဆင့္ Seam Reap ေရာက္ဘူး Angkor Wat ကိုလည္ဘူးပါတယ္၊ အဲဒီတုန္းက 1$ ကို 5၀၀၀ မို႔၊ ကေန႔နဲ႔ သိပ္မကြာဘူးဆိုရမွာေပါ့။ ဆက္ အားေပးေနမယ္ဗ်ိဳ႕။

San San Htun said...

ခမာၿပည္အေၾကာင္း ေလ့လာသြားပါတယ္ မအိမ္သူေရ

Anonymous said...

ျမင္ရတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြထဲက အတိုင္းဆိုရင္ သူတို႔ဆီမွာ ယာဥ္စည္းကမ္းတို႔ လမ္းစည္းကမ္းတို႔က မသတ္မွတ္ထားတာလား? ဒါမွမဟုတ္ သတ္မွတ္ထားလွ်က္သားနဲ႔ မလိုက္နာတာမ်ားလားဗ်ာ!!!!!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...