လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္လေလာက္က မယ္ကိုးရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ေလးမွာ “ေရစီးျဖင့္ထံုးခ်ည္ျခင္း” ဆိုတဲ့ ပို႔စ္ေလးကို သြားဖတ္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ အေတာ္ေလး ဖီးလ္ျဖစ္သြားတယ္ေျပာရမလားပဲ။ ဖတ္ၿပီးၿပီးခ်င္းပဲ ရင္ထဲကေန ကဗ်ာတပိုင္းတစေလး ထြက္က်လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာက ဟိုတစ သည္တစေလး ျဖစ္ေနၿပီး စိတ္တိုင္းက် ဆက္ေရးလို႔မရျဖစ္ေနတုန္း ေခ်ာ ေငြလမင္းန႔ဲ မေလး(အိမ့္ခ်မ္းေျမ့) တို႔ေရးတဲ့ ပို႔စ္ေလးေတြ ဆက္တိုက္တက္လာၿပီး သြားဖတ္ျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာ စိတ္ထဲကေန အလိုလိုေနရင္း ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တဂ္လိုက္မိတယ္။ ဒီတပိုင္းတစျဖစ္ေနတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဆက္ေရးဖို႔ေပါ့။ အဲဒီလို ဆက္ေရးဖို႔သာဆိုတယ္ တကယ္ေရးဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရင္ ကဗ်ာက ဟိုတစ္ပိုဒ္ သည္တစ္ပိုဒ္နဲ႔ စိတ္ထဲကခံစားခ်က္ကို အဆက္အစပ္ရွိရွိ ပံုေဖၚလို႔မရႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့တာ အေတာ္ေလးၾကာလာေတာ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္စိတ္ထဲမွာ အဲဒီကိစၥက အလိုလို အေႂကြးတင္ေနသလို ခံစားလာရတယ္။ တျခားေရးစရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို စဥ္းစားလိုက္တိုင္းလည္း တစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္း စေရးလိုက္ၿပီးရင္ ဒီအေႂကြးပဲ ေခါင္းထဲေရာက္ေရာက္လာၿပီး တျခားအေၾကာင္းအရာကို ေျဖာင့္ေအာင္ ဆက္ေရးလို႔မရႏိုင္ ျဖစ္ေနခဲ့တယ္။ ခမာျပည္ အေၾကာင္းေလးေတြလည္း ဆက္ေရးဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ေသးတယ္။ တစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ အစပ်ဳိးၿပီးရင္ ဒီကဗ်ာပဲ စိတ္ထဲေရာက္လာျပန္ေရာ။ အဲဒီေတာ့ ေရးလက္စစာကို ဆက္ေရးလို႔မရေတာ့ျပန္ဘူး။ အဲတာနဲ႔ ကဗ်ာကိုပဲအရင္ လက္စသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတုန္းမွာ ဘေလာ့ဂ္ေဒးက ၾကားျဖတ္၀င္လာေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေဒးပို႔စ္ကို မနည္းအခ်ိန္မွီေအာင္ ဦးစားေပးၿပီး ႀကိဳးစားေရးလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီကဗ်ာအေႂကြးက ဘယ္သြားသြား ဘာပဲလုပ္လုပ္ ေခါင္းထဲမွာ တခ်ိန္လံုးေရာက္ေနတာ။ စားမေျဖာင့္ သြားမေျဖာင့္နဲ႔ ျဖစ္ေနေရာ… ဒီၾကားထဲ အလုပ္ကလည္း သိပ္မအား၊ အခ်ိန္ကလည္းမရ၊ ကဗ်ာေရးခ်င္တဲ့စိတ္ကလည္း တခ်ိန္လံုးေခါင္းထဲမွာ၊ ကဗ်ာေလးကလည္း စိတ္ကူးရရင္ ေရးၾကည့္လိုက္ စိတ္တိုင္းမက်လိုက္ ျပန္ဖ်က္လိုက္ ျပန္ျပင္ေရးလိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနၿပီး စိတ္ကူးနဲ႔ ခံစားခ်က္ကို ပီပီျပင္ျပင္ ဆက္စပ္လို႔ မရႏိုင္ပဲျဖစ္ေနတာ အေတာ္ေလးၾကာတယ္။ ရင္ထဲက ခံစားမႈကို စကားလံုးနဲ႔ ဖလွယ္ၿပီး ပံုေဖၚလို႔မရျဖစ္ေနခဲ့တာ။ အဲဒီလိုနဲ႔ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးရက္ေလာက္ကမွ ညေနဖက္ ကိစၥတစ္ခုနဲ႔ အျပင္သြားတုန္း လမ္းမွာသြားေနရင္းကေန အေတြးထဲမွာ စကားလံုးတစ္ခ်ိဳ႕ ထြက္က်လာခဲ့တယ္။ အဲဒါေလးေတြကို ရသေလာက္ အမိအရဖမ္းဆုပ္ထားၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က်မွ ကဗ်ာကို ေစာေစာကရထားတဲ့ အေတြးနဲ႔ စိတ္ထဲက ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ တစ္စစီ ျပန္ဆက္စပ္ယူၿပီးမွ တပိုင္းစီ နည္းနည္းခ်င္း ျပန္စေရးျဖစ္ခဲ့တာ။ ဒီတစ္ပတ္လံုး အဲဒီကဗ်ာၿပီးဖို႔ နပမ္းလံုးေနခဲ့ရတယ္။ နဂိုတံုးက ပ်ဳိးထားခဲ့တဲ့ပံုစံနဲ႔ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ နည္းနည္းစီလြဲသြားေပမယ့္ အခုေရးျဖစ္တဲ့ဟာေလးကို ပိုသေဘာက်မိပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကေတာ့ စံခ်ိန္တင္ပါပဲ။ တစ္လေလာက္ကို အခ်ိန္ယူၿပီး ေရးခဲ့ရတယ္။ ဒီအသက္အရြယ္ထိ တခါမွ စာတစ္ပုဒ္ကို အဲဒီေလာက္ အခ်ိန္ေပးၿပီး မေရးဖူးခဲ့ဖူးေသးဘူး။ ကဲ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ တဂ္ၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ပဲ အေႂကြးတင္ေနခဲ့တဲ့ အေႂကြးဆပ္ပို႔စ္ကေလးကို အခုေတာ့ တကယ္တင္ျဖစ္သြားပါၿပီေနာ္။ ဒါၿပီးရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ဆပ္စရာ အေႂကြးေလးေတြ ဆက္လာအံုးမွာေပါ့… လာမယ္ ၾကာမယ္ပို႔စ္ေလးေတြကို နည္းနည္းေတာ့ သည္းခံၿပီး ေစာင့္ဖတ္ေပးၾကပါလို႔… း))
သူမရွိေတာ့ရင္…
သူမဟာ…
အမိ အဖႏွစ္ျဖာ ရင္ႏွစ္မႊာၾကားက
ႏွလံုးေသြးမ်ားေပါင္းစပ္လို႔ ျဖစ္တည္လာတဲ့
ရင္ႏွစ္သည္းခ်ာ သမီးအလွကညာ
အဖိုးတန္လွတဲ့ ရတနာ…
သူမဟာ…
ဒီေျမမွာ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ဒီေျမရဲ႕ အလွတရား
ႀကီးျမတ္ေသာဂုဏ္သတင္းမ်ားနဲ႔
သမိုင္းေၾကာင္းမ်ားစြာကို ထုဆစ္
သကၠရာဇ္ေတြကို တည္ၿငိမ္မႈေတြနဲ႔
ၿငိမ့္ေျငာင္းလွပစြာ ျဖတ္သန္းလာခဲ့သူ
ရာဇ၀င္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔ရဲ႕ အရွင္သခင္…။
သူမဟာ…
ရာစုႏွစ္ေတြထဲက ေနမ၀င္ဘုရင္မတစ္ပါး
ဒီေျမရဲ႕ထိပ္ထား ဧကရီမဖုရား…
သူမရဲ႕ ရင္ခြင္ဟာ…
အလွအပတရားတို႔ ေပါင္းဆံုရာ...
ဒီေျမရဲ႕အေၾကအညာကို စုန္ဆန္လူးလာ
ခရီးသြားၾကသူမ်ားအတြက္ အားထားရာ...
ဒီေျမတလႊား ေရာင္း၀ယ္ေဖါက္ကား
ကုန္သည္အမ်ားတို႔ရဲ႕ ၀န္စည္စလွယ္ေတြစီးဆင္းရာ...
ဒီေျမရဲ႕ကုန္း၊ေရ၊ေလမွာက်က္စား
သတၱ၀ါအမ်ားတို႔ရဲ႕ ခုိနားရာ...
ဒီေျမမွာ ဆန္ေရစပါး သီးႏွံမ်ားစြာ
ႂကြယ္၀ေစရာ ပင္မအရင္းအျမစ္...
ဒီေျမ ဒီေဒသနဲ႔ ေဂဟစနစ္တို႔
အျပန္အလွန္တည္မွီလို႔ ညီၫြတ္မွ်တရာ...
သူမဟာ…
ဒီေျမမွာေမြးဖြားခဲ့ၾကတဲ့
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ရဲ႕ အသက္သခင္...
ဒီေျမေပၚမွာ သူမရဲ႕ရင္ခြင္ကိုမွီၿပီး
ျဖစ္တည္လာခဲ့ရတဲ့ ၿမိဳ႕ျပႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမ်ား
သမိုင္းစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ေပၚေပါက္ထြန္းကားခဲ့ရာ...
ဒီေျမရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈမ်ား ရွင္သန္ဖြံ႔ၿဖိဳးခဲ့ရာ...
ဒီေျမရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းမ်ား အထင္အရွားျဖတ္သန္းခဲ့ရာ...
သူမဆိုတာ ဒီေျမမဟာရဲ႕ ႏွလံုးေသြးေၾကာ… ။
အခုေတာ့…
သူမရဲ႕တည္ၿငိမ္တဲ့အလွေတြ
သူမရဲ႕ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမႈေတြ
သူမရဲ႕ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားမႈေတြ
သူမ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့သမိုင္းေၾကာင္းေတြ
သူမ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ေပးဆပ္ျခင္းေတြ
အရာရာဟာ ၿပီးဆံုးျခင္းကိုတိုင္ခဲ့ေလၿပီလား…
ေၾကကြဲျခင္းေတြမ်ားစြာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာရေတာ့မယ့္
သူမရဲ႕က်ဆံုးခ်ိန္ေတြက တျဖည္းျဖည္းနီးကပ္လို႔
သူမရဲ႕ရာဇ၀င္ေတြကို တခန္းရပ္ဖို႔
မၾကာခင္မွာ ဆံုးပါးသြားရေတာ့မယ့္
သူမရဲ႕အေသြးအသားေတြက လံုးပါးပါးရင္းနဲ႔
တေန႔တျခား ခမ္းေျခာက္လို႔လာေနခဲ့ၿပီလား…။
သူမရဲ႕ က်ဆံုးျခင္းဟာ
တို႔သမိုင္းေတြ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္း…
သူမကို ဆံုးရႈံးျခင္းဟာ
တို႔ဘ၀ေတြ ပ်က္စီးျခင္း…
သူမရဲ႕ ေသဆံုးျခင္းဟာ
တို႔အနာဂတ္ေတြ ပ်က္သုဥ္းျခင္း…။
ေျမာက္ဘက္စြန္းက ေတာင္တန္းႀကီးေတြ လြမ္းေဆြးေနၾကမလား…
ကြယ္ေပ်ာက္သြားရေတာ့မယ့္ ညီေနာင္ေတာင္တန္းမ်ားအတြက္…။
အၿမဲစိမ္းေတာေတြ ေၾကကြဲေနၾကမလား…
ျပန္လည္မရႏိုင္ေတာ့မယ့္ စိမ္းလန္းျခင္းေတြအတြက္…။
ေျမႏုကၽြန္းေတြ ၀မ္းနည္းေနၾကမလား…
ျဖစ္ထြန္းမလာေတာ့မယ့္ ေကာက္ပဲသီးႏွံမ်ားအတြက္…။
ေဒသခံေတြ ငိုေႂကြးေနၾကမလား…
ဆံုးရႈံးသြားရေတာ့မယ့္ ဇာတိေျမမ်ားအတြက္…။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
လင္းပိုင္ေလးေတြဘ၀ ဇာတ္သိမ္းမလွ ျဖစ္ရရွာေတာ့မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ေဂဟစနစ္ေတြပ်က္သုဥ္း သတၱ၀ါေတြ မ်ဳိးတံုးကုန္ၾကေတာ့မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
တံငါေတြ လူလံုးမလွ အလုပ္အကိုင္မဲ့ဘ၀ ေရာက္ၾကရေတာ့မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
လယ္ယာေျမမ်ားလည္း ေပ်ာက္ဆံုး သီးႏွံမ်ားလည္းတံုးၾကေတာ့မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ဒီေရေတာမ်ားလည္းဆံုးရႈံး ကုန္းေခါင္ေခါင္ေတြ မ်က္ေစ့တဆံုးျဖစ္ရေတာ့မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ဟာ အမည္သစ္တစ္ခုကိုေျပာင္းရေပလိမ့္မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ေက်ာက္ေျမာင္းက ရာ၀င္အိုးေတြခမ်ာ အေၾကအညာသြားဖို႔ ခက္ရွာေပလိမ့္မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ပုဂံဘုရားမ်ားနဲ႔ အင္း၀တံတားလည္း အထီးက်န္သြားၾကေပလိမ့္မယ္။
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
မင္းကြန္းနဲ႔ ေဂါ၀ိန္ကို တရွိန္ရွိန္ေတာက္ေနတဲ့ တံလွ်ပ္ေတြအၾကား
သဲေခ်ာင္းျပင္ကႏၲာရတလႊားမွာ ေျခက်င္ေလွ်ာက္ကူးသြားရေပလိမ့္မယ္။
သူမဟာ…
ဒီေျမရဲ႕အသက္
ဒီေျမရဲ႕ႏွလံုးသား
ဒီေျမရဲ႕အေသြးအသား…
သူမရွိေတာ့ရင္ျဖင့္…
ဒီေျမဟာ ရွင္သန္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုးလို႔
အနာဂတ္မွာ ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္ပါအံုးေတာ့မလား… … ။ ။
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
22 comments:
သူမရဲ႕ရာဇ၀င္ေတြကို တခန္းရပ္ဖို႔
မၾကာခင္မွာ ဆံုးပါးသြားရေတာ့မယ့္
သူမရဲ႕အေသြးအသားေတြက လံုးပါးပါးရင္းနဲ႔
တေန႔တျခား ခမ္းေျခာက္လို႔လာေနခဲ့ၿပီလား…။
(အဲသည္လို အျဖစ္မ်ိဳး တစ္ကယ္ကို မၾကံဳေတြ႕ပါရေစနဲ႕)
ဧရာ၀တီကိုခ်စ္တဲ့ ဘေလာ့ဂါ တစ္ေယာက္ ထပ္ေတြ႕ျပန္ ဘီ။ စုစည္းေနတဲ့ ကိုေအာင္(ပ်ဴႏိုင္ငံ) ဆီ သတင္းသြားပို႕ ဦးမယ္။
အမအိမ္.
ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးက အသက္ဝင္ေနခ့ဲတယ္။ သူမရိွေတာ့ရင္...
စိတ္ခ်မ္းေျမ႔ပါေစ။။။
ခ်စ္တဲ့
ညီမသဒၶါ
အစ္မေရ...
အစ္မ တလေလာက္ အခ်ိန္ယူျပီး ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလး တကယ္ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ဖတ္သြားပါတယ္။ သူမ အတြက္ တကယ္ဝမ္းနည္းရတယ္။ သူမ လွလွပပနဲ ့အသက္ရွည္ရွည္ ေနႏိုင္ဖို ့အျမဲ ဆုေတာင္းတယ္။
ရင္တြင္းခံစားခ်က္ေလးကို ပီပီျပင္ျပင္သရုပ္ေဖာ္ထားတဲ့ ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ဖတ္ၿပီး ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားသြားတယ္ မအိမ္သူေရ။
စိတ္ဓါတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။
ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္
တကယ္ပဲသူမရွိေတာ႕ရင္ း(
အင္းးးးးးးးးးးးးး
တကယ္ကိုသူမရွိေတာ႕ရင္ ............
ခ်စ္တဲ႕
မဒိုးကန္
႐ိုး႐ိုး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ဆိုတာထက္ ကဗ်ာရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က သမိုင္း၊ အစဥ္အလာ၊ ႀကီးျမတ္မႈ စတာေတြနဲ႔ ႏြယ္ေနခဲ့လို႔ ဒီကဗ်ာ မၿပီးႏိုင္သေ႐ြ႕ အေႂကြးမေက် ေသးသလို ခံစားခဲ့ရတာ ျဖစ္မယ္ ထင္တယ္ေနာ္၊ တစ္လဝန္းက်င္ေလာက္ လြယ္ၿပီးမွ ခဲရာခဲဆစ္ ေမြးလိုက္ရတဲ့ ကဗ်ာေလးက တကယ့္ကိုပဲ တေသြးတေမြး၊ ျဖဴေဖြးသန္႔စင္လို႔...၊ စကားလံုးတိုင္းက ရင္ကို တည့္တည့္မွန္တယ္....။
ကဗ်ာေလးနဲ႔ ေျပာခ်င္တာေလးေတြ ပုံေဖာ္သြားတာ သိပ္ေကာင္းပါတယ္
"သူမ" ေရးလိုက္ "သူ" ေရးလိုက္ဆိုေတာ့ ၂ေယာက္လိုျဖစ္ေနမလားလို႔
" သူမ မရွိေတာ့ရင္ " ဆိုရင္ေရာ
ကဗ်ာမေရးတတ္ပါဘူး
အျမင္ေလးကို ေျပာျပတာပါ အမွားပါသြားရင္ ေဆာရီးပါ
ခင္မင္စြာျဖင့္
ေငြလမင္း
အိမ္သူသက္ထားေရ
မေတြ႔တာလဲၾကာျပီေနာ္...
တစ္လအခ်ိန္ယူျပီးေရးထားတဲ႔ကဗ်ာဖတ္လုိက္ရတာ
အရမ္းကုိတန္ဖုိးရွိတာပဲ....
အႏွစ္သာရအျပည္႔အ၀လဲခံစားရတယ္
ေနာင္လဲ ဒီထက္မကေရးႏုိင္ပါေစ
ခ်စ္ခင္တဲ႔ jasmine
ေခါင္းစဥ္ေလးနဲ႕တင္ ဘာေၿပာရမွန္းမသိေအာင္ နွင့္နင့္နဲနဲ ပါပဲမမေရ ...ခံစားအားေပးလွ်က္...
ေအးဗ်ာ ရာဇ၀င္မ်ားရဲ႕သတို႔သမီးကို သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ဆက္ၿပီး ရွင္သန္ေစခ်င္တာေတာ့ ရင္ထဲက တကယ့္စိတ္ရင္းအမွန္ပါ...ကိုယ္တိုင္ကလည္း ဧရာ၀တီနဲ႔ ရင္းႏွီးခဲ့တာမို႔ မအိမ္သူရဲ႕ကဗ်ာက ရင္ထဲကို တစ္ခါထဲေရာက္သြားပါရဲ႕...ေရးတဲ့လူက တကယ္ကိုခံစားၿပီးေရးထားမွန္း ကိုယ္တိုင္က ကဗ်ာသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္တာမို႔ ေရးထားတဲ့ စာသားေတြကို တစ္လံုးစီသရုပ္ခြဲစရာမလိုပဲ ေပၚေနပါတယ္ မအိမ္သူေရ...ဧရာ၀တီ ငါတို႔အားလံုးရဲ႕ အေမ...က်န္းမာပါေစေပါ့ အစ္မေရ...
အမၾကီး.......
ကဗ်ာ ေလးကိုဖတ္မိေတာ့
ကၽြန္ေတာ္တို႔ အျမဲသြားေနက် မင္းကြန္း ကိုပါေျပးျမင္မိတယ္ ဟုတ္တယ္ သူမရွိေတာ့ရင္ သဲျပင္ေတြပဲက်န္ေနေတာ့မယ္။
က်ေနာ္လည္း ခ်စ္ပါတယ္ဗ်ာ။
ရွားရွားပါးပါး က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာ အစအဆံုး တည္ေနတဲ့ ျမစ္ရွည္တစ္စီး မဟုတ္လား။
သူမက ေျပာတယ္
ကိုယ္႔သားသမီးေတြအတြက္ သူ႕ဘဝကို စေတးလိုက္ရတယ္ ဆိုရင္၊
ကိုယ္႕သားသမီးေတြအတြက္ သူ႕ႏွလံုးသားကို ေရာင္းစားလိုက္တယ္ဆိုခဲ႔ရင္ ေတာ္ပါေသးရဲ႕ တဲ႔
ခုေတာ႔ ေသြးမေတာ္ သားမစပ္၊ ဘာဆိုဘာမွ မဆိုင္တဲ႔သူေတြအတြက္ သူမရဲ႕ဘဝကို စေတးရတာ ရင္နာပါတယ္တဲ႔။
ဘာျဖစ္လို႔မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္ ရက္စက္ၾကပါသလဲလို႔ ျမည္တမ္းရင္း သူမက ငိုေၾကြးေနပါတယ္။
ခံစားရတယ္ဗ်ာ။ ...........
တကယ္ပဲသူမနဲ႕ မခြဲခ်င္ပါဘူး။ :(
သူ႕ကို တကယ္ပဲ အျမဲရွင္သန္ေစခ်င္မိပါတယ္ ။
သဘာ၀တရားအတိုင္းပဲ ရွိေစခ်င္တယ္..
ကဗ်ာက အရမ္းအသက္၀င္တာပဲ... ခံစားခ်က္နဲ႔ေရးထားတာမုိ႔လာမသိဘူး... ေသခ်ာဖတ္သြားပါတယ္....
ခ်မ္းေျမ့ပါေစ
ခ်ယ္ရီေျမ
သူမရွိေတာ့ရင္ အခု တျခားျဂိဳလ္ေတြမွာ ေရရွာေနသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေတာ့မယ္ :P
ရာဇဝင္သတုိ႔သမီးရဲ႕အလွကုိ
ဖ်က္ဆီးမယ္႔သူခုိးလက္ေတြကုိ
ငါတုိ႔ကေလာင္ဓားသြားနဲ႔ခုတ္ထစ္ၾကစုိ႕ေဟ႔
ေမာင္ဘႀကိဳင္
သမိုင္းထဲမွာပဲ မက်န္ရစ္ေနေစဖို႕ အားလံုး တူညီ ဆႏၵျပဳရင္း .... း(
သူမရွိေတာ့ရင္....??????
သူရွိကုိရွိေနေစရမယ္!!!!!!!!!!!
ကဗ်ာေလးေတာ္ေတာ္ေကာင္းတယ္။
မေလး ေရာက္တယ္ကြယ္..
Post a Comment