Friday, September 6, 2013

* * “3108” Day Nostalgia * *



 အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကႀကီးနဲ႔ ကင္းကြာေနခဲ့တာ၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုလဲ လွည့္မၾကည့္စတမ္း ပစ္ထားမိခဲ့တာ ႏွစ္ပတ္ေတာင္လည္ေနၿပီ ထင္ပါရဲ႕ေလ။ ဘေလာ္ဂါ အေကာင့္ထဲ၀င္ဖို႔ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကုဒ္ကေလးေတာင္ အေတာ္ေလး ျပန္စဥ္းစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေန႔တိုင္းလို လြမ္းေနခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္လွည့္မၾကည့္ျဖစ္အားတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုေကာ ကိုယ္ခင္မင္မိခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္မိတ္ေဆြမ်ားကိုေကာ အခ်ိန္တိုင္း သတိရေနမိတာ။ ဒီႏွစ္ 31 August, Blog Day ေန႔တုံးကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ ဟိုးအရင္ ကိုယ္တိုင္ဘေလာ့ဂ္စၿပီးမေရးျဖစ္ေသးခင္ အခ်ိန္က  Silent Reader တစ္ေယာက္အျဖစ္ တိတ္တိတ္ကေလး ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ဘေလာ့ဂ္တကာ လည္ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ထူးထူးျခားျခား အရမ္းကိုပဲ သတိရ လြမ္းဆြတ္မိေနခဲ့တယ္။ အဲဒီတံုးကမ်ား တစ္ေန႔တစ္ေန႔ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြတိုင္း ၀င္၀င္ၿပီးဖတ္မိတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာထဲမွာ ေန႔စဥ္ပံုမွန္ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြကကို မရွိဘူးဆို တစ္ရက္ကို ႏွစ္ဆယ္ အစိတ္မကေပါ့။ ဒီ့ထက္မ်ားခ်င္သာမ်ားလိမ့္မယ္။ ဒီထက္မနည္းတာကေတာ့ အေသအခ်ာပဲ။ အဲဒီဘေလာ့ဂ္ေတြကေန ကမၻာတစ္ဝွမ္း ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက ဘေလာ္ဂါေပါင္းစံုတို႔ရဲ႕ အေတြးေပါင္းစံု အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံု အေတြ႔အႀကံဳေပါင္းစံုေတြပါဝင္တဲ့ စာအမ်ဳိးအစားေပါင္းစံုကို တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မရိုးရေအာင္ တစ္ဝႀကီး အားပါးတရ ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ဖူးတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္တံုးက ဘေလာ္ဂါေတြကလဲ ဘယ္ေလာက္ပဲ အလုပ္ရႈပ္ေနေန မရ ရတဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကေန ေန႔တိုင္း ပို႔စ္အသစ္ေတြကိုရေအာင္ တင္ႏိုင္ခဲ့ၾကတာကို မွတ္မွတ္သားသားရွိ္ခဲ့ရၿပီး တကယ္ေလးစား အသိအမွတ္ျပဳမိခဲ့ရတာ။ ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေပၚမွာ တိုတိုထြာထြာေလးေတြ ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ ေရးျဖစ္လာမိတဲ့အခါ စာတစ္ပုဒ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ရင္းႏွီး စိုက္ထုတ္ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ အင္အားေတြကုိ ပိုပိုၿပီးနားလည္လာတဲ့အခ်ိန္ ဟိုးအရင္ ဘေလာ့ဂ္ေရွးဦးစကတည္းက အခက္အခဲေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားကေန ႀကိဳးစားပမ္းစား ေရးႏိုင္သားႏိုင္ မွ်ေ၀ႏိုင္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆရာ့ဆရာ ဘေလာ္ဂါႀကီးမ်ားကို ပိုၿပီး ေလးစား ဦးၫႊတ္မိတာ အမွန္ပဲ။ သူတို႔ေတြ အဲဒီလို စတင္ခဲ့ၾကလို႔လဲ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြ အခုလို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ျဖစ္ထြန္းလာခဲ့ရတာပါ။ ကိုယ္ဖတ္မိခဲ့သမွ် ဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ ႏိုင္ငံတကာက ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕ က်င္လည္ရာ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ ဘ၀ေတြက အေထြေထြ အျပားျပားဆိုေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ပို႔စ္ေတြကလဲ ေဆးေရာင္စံု ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လိုေပါ့။ မတူကြဲျပားတဲ့ ေရာင္စဥ္ေတြက ဆန္းက်ယ္ျခားနားတဲ့ ခံစားမႈေတြကို ေပးစြမ္းႏိုင္သလိုပါပဲ။ သူတို႔ေရးသမွ်မွာ အေလးအနက္စာေတြပါသလို ေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးေတြလဲပါရဲ႕။ အေတြးအျမင္ေတြပါသလို တီထြင္ဆန္းသစ္မႈေတြကိုလဲ ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ ကိုယ္တိုင္ဆိုတဲ့ သီခ်င္း၊ ကိုယ္တိုင္ဆြဲတဲ့ ပန္းခ်ီကား၊ ကိုယ္တိုင္ခ်က္တဲ့ဟင္း၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္တဲ့မုန္႔၊ ကိုယ္တိုင္ရိုက္ခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံု ဆိုတာမ်ိဳးေတြကိုလဲ ေ၀မွ်ခံစားႏိုင္ရဲ႕။ ေရျခားေျမျခားက အေတြ႔အႀကံဳသစ္ေတြ၊ လူေနမႈစံနစ္ေတြ၊ ယဥ္ေက်းမႈအသစ္ေတြကို ျမည္းစမ္းခြင့္ေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာက ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးလို ဟာမ်ဳိးေတြလဲ မက်န္ရေအာင္ တေစ့တေစာင္း စူးစမ္း ေလ့လာခြင့္ေတြရခဲ့တယ္။ ရသဖက္ဆုိလဲ ကဗ်ာဖတ္မလား၊ ဝတၳဳဖတ္မလား၊ အက္ေဆးဖတ္မလား စံုလို႔ရယ္ေလ။ လွ်ဳိ႕ဝွက္သဲဖို သေစၦ သရဲ စုန္း ကေဝ ဒ႑ာရီေတြလဲ မလြတ္ရပါဘူး။ ကိုယ္ကလဲ စာဖတ္ရင္ စိတ္ေရာ ကိုယ္ေရာႏွစ္ၿပီး ဖတ္တတ္တယ္။ အေလးအနက္ေရးထားတဲ့စာေတြ၊ ရသ ခံစားမႈေတြကိုဖြဲ႔ဆိုထားတဲ့ စာမ်ဳိးေတြဆို စာထဲကအေၾကာင္းအရာကို ရင္နဲ႔ရင္းၿပီး လိုက္ပါစီးေမ်ာတတ္တယ္။ ကိုယ္ဖတ္လိုက္တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္က အေၾကာင္းျခင္းရာကို ေစ့ငုတတ္တယ္။ စာေရးသူရဲ႕ ရင္ဘတ္ထဲကို၀င္ၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ဝင္ခံစားတတ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္က ကြန္မန္႔မေပး ဘာမေပး Silent Reader လုပ္ေနလို႔ ကိုယ့္ကိုဘယ္သူကမွ မသိၾကေပမဲ့ ကိုယ္ဖက္ကေတာ့ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီၿပီး ပင္တိုင္သြားဖတ္ေနက် ဘေလာ့ဂ္ေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ ဘေလာ္ဂါမ်ားကို မျမင္ဖူးမေတြ႔ဖူးတာေတာင္မွ သူတို႔ရဲ႕ပို႔စ္ေတြကေနတစ္ဆင့္ သူတို႔ေတြကို ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ တရင္းတႏွီးသိေန စိတ္ထဲကေန လိႈက္လႈိက္လွဲလွဲ ခင္မင္ရင္းႏွီးေနခဲ့မိတယ္။ သူတို႔စာေတြကို ဖတ္ရင္း သူတို႔ေတြရဲ႕ရင္ဘတ္ထဲထိ ကိုယ္ၾကည့္ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဘေလာ္ဂါတို႔ရဲ႕ စိတ္ခံစားမႈေတြကို သူတို႔ရဲ႕ပို႔စ္ေတြထဲကတစ္ဆင့္ သူတို႔နဲ႔ထပ္တူ ကိုယ့္ရင္ထဲကေန လိုက္ပါခံစားမိတတ္ခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ရင္ထဲက ရင္းႏွီးေနမိတဲ့ ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕ Personality ေတြကို သူတို႔ေရးတဲ့စာေတြထဲကတဆင့္ ၿပိဳးကနဲျပက္ကနဲ ျမင္ခြင့္ရခဲ့သလို  ရင့္က်က္ ျပည့္ဝတဲ့ စိတ္ေနသေဘာထားေလးေတြကိုလဲ သူတုိ႔စာေတြထဲမွာ ၿဖိဳးကနဲျဖတ္ကနဲ သတိထားမိခဲ့ရတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တိုင္ ဘေလာ့ဂ္ေလးတစ္ခုဖန္တီးၿပီး ဟိုမက် ဒီမက် အတိုအစ စာေလးေတြကို ေလွ်ာက္ေရးျဖစ္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ထဲကေန အရင္ကတည္းက တဖက္သတ္ ရင္းႏွီးထားခဲ့ၿပီးသား ဘေလာ္ဂါေတြနဲ႔ အမွန္တကယ္ကို ခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ တကယ္ကို ၀မ္းသာမိတယ္။ အဲဒီထဲကမွ တစ္ခ်ဳိ႕ဘေလာ္ဂါေတြကို အျပင္မွာ လူခ်င္းပါခင္မင္ခြင့္ စကားေျပာခြင့္ေတြ ရခဲ့တာကိုေတာ့ ၀မ္းအသာမိဆံုးပါပဲ။ ေနာက္ထပ္လဲ အခြင့္အေရးရလို႔မ်ား ဆံုေတြ႔ျဖစ္ၾကအံုးမယ္ဆိုရင္ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာနဲ႔ပဲ ထပ္မံေတြ႔ခ်င္ ဆံုခ်င္ပါေသးတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘေလာ္ဂါေတြဆိုတာ ခင္မင္စရာေကာင္းတဲ့ နယ္စည္းမျခား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသမားေတြပါဆိုရင္ ဘယ္သူကမ်ား ျငင္းခ်င္ပါ့မလဲေလ။
ဒီႏွစ္ Blog Day မွာ ၂၀၁၁ ဘေလာ့ဂ္ေဒးအတြက္ အမွတ္တရ Tag post ေလးေတြကို ဘေလာ္ဂါေတြ အားလံုး တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ အားႀကိဳးမာန္တက္ ေရးျဖစ္ခဲ့ၾကတာကို ျပန္လည္တမ္းတ အမွတ္ရေနမိလို႔ရယ္ ဟိုအရင္ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီဘေလာ့ဂ္ေတြလည္ၿပီး ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ တိုတိုေတာင္းေတာင္း အခ်ိန္ေလးေတြကို သတိတရနဲ႔ လြမ္းေနမိတာရယ္ေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ ဘေလာ့ဂ္ေဒးအတြက္ အခ်ိန္ေတြလြန္လို႔ အေတာ္ႀကီးကို ေနာက္က်ေနၿပီမွန္းသိေပမဲ့လဲ ေခ်ာင္ထဲမွာ ဖံုတက္ေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေလးေပၚ ဒီပို႔စ္ေလးကို မေရာက္ ေရာက္ေအာင္ တင္ျဖစ္သြားခဲ့ရတယ္။ အခုေနာက္ပိုင္း မ်ဳိးဆက္သစ္ ဘေလာ္ဂါေတြရဲ႕ အသစ္အသစ္ေသာ ဘေလာ့ဂ္ေပါင္းမ်ားစြာကို အရင္လို လံုးေစ့ပတ္ေစ့လိုက္ဖတ္ျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လိုမွ လက္လွမ္းမမွီႏိုင္ေတာ့ဘူး။ အရင္ကိုယ္ ေန႔စဥ္ သြားဖတ္ေနက် အရမ္းႏွစ္သက္ခဲ့တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ေတြဆီကိုေတာင္ ေျခဦးမလွည့္ႏိုင္ျဖစ္ေနခဲ့တာကေန... ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ကိုယ္ေတာင္ ပစ္ထားမိရတဲ့အထိ…။ ဒါေပမဲ့ စိတ္ကူးထဲမွာေတာ့ ဟိုးအရင္ဘေလာ့ဂ္ေတြ လွည့္လည္ဖတ္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြ ကုိယ္တိုင္ဘေလာ့ဂ္ေရးျဖစ္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေလးေတြကို ျပန္လိုခ်င္ေနမိဆဲ …။ ေရစက္ေတြ မကုန္ေသးရင္ လမ္းေတြလဲႀကံဳေနေသးရင္ တစ္ေန႔ေန႔မွာေပါ့ေလ အဲဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးေတြ ျပန္ရႏိုင္ပါေသးတယ္လို႔လဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနတံုးပဲ…။          (((“ေမွ်ာ္လင့္ေနတံုးပဲ… ဘိုမေရ…” လို႔ ခိုင္ထူးသီခ်င္းေလးမ်ား ဆက္ဆိုမိသြားၾကေသးလားဟင္ :D))) ။

အားလံုးပဲ Happy belated blog day! ပါရွင္။


အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

15 comments:

San San Htun said...

အစ္မ ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းေနတာ ဘေလာ့ေဒးမွပဲ ၿပန္ေပၚလာေတာ့တယ္...
ကေမၻာဒီးယားအေၾကာင္းေလးေတြ ေမွ်ာ္ေနတယ္ အစ္မေရ...
ညီမလည္း အတူတူပဲ ဟတ္ပီး ဘီလိတ္တက္ ဘေလာ့ေဒး...

ဟန္ၾကည္ said...

ဟား အစ္မအိမ္သူ...

ေပ်ာက္ခ်က္သား ေကာင္းလုိက္တာဗ်ာ...ႏွစ္နဲ႔ေတာင္ ခ်ီၿပီး ေပ်ာက္တာကိုး...ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ့ေလးေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ျပန္လွည့္ၾကည့္ဖို႔ တိုက္တြန္းပါရေစဗ်ာ...ဘေလာ့မဖတ္ခ်င္လည္းေနပါ...တစ္လတစ္ပုဒ္ေလာက္ကေတာ့ တင္ပါဦး...ခမာျပည္က အေၾကာင္းေတြ...က်န္တာေတြလည္း ေရးစရာေတြ အမ်ားႀကီးရွိသားနဲ႔...

ဒီႏွစ္ဘေလာ့ေဒးကေတာ့ တကယ့္မဂၤလာေန႔ပဲ အစ္မအိမ္သူေရ...ငုပ္ေကာင္ေလးေတြ ျပန္ထြက္လာလို႔...း)

ဟန္ၾကည္ said...

ခုနက တင္လိုက္တဲ့ ကြန္မန္႔ေလး ဘယ္ေပ်ာက္သြားပါလိမ့္...

စံပယ္ခ်ိဳ said...

သတိတရရွိေနဆဲပါပဲ ဖတ္လုိက္ရေတာ႔၀မ္းသာမိပါတယ္.... Happy belated blog dayပါေနာ္

Cameron said...

အားလပ္ခ်ိန္ရွိရင္ ျပန္လာခဲ႔ပါအစ္မ... အစ္မစာေတြျပန္ဖတ္ခ်င္ေသးတယ္..

သိ ဂၤ ါ ရ said...

Blog Day က စ လို႔ .. ျပန္ အသက္၀င္လာတဲ႔ Blogger ႀကီးေတြ ရဲ႕ update Post ေတြ ကို ဒီရက္ထဲ ... ဆက္တိုက္လို ဖတ္ေနရတာ တကယ္ပဲ ၀မ္းသာမိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ...
ကေလာင္စြမ္း ဆိုတာေတာ႔ မေ၀ဖန္တတ္ပါဘူး ခင္ဗ်ာ ... ။ ျမန္မာ Blogger ေတြ ရဲ႕ အေရးအသားေတြမွာ ... ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ရအမ်ားဆုံး နဲ႔ ေပၚလြင္တာ က ေတာ႔ ... ေစတနာ နဲ႔ ရိုးသားမႈ ပါပဲ ခင္ဗ်ာ ... ။
အဲဒီ အတြက္ ... စာျပန္ေရးၾကမယ္ ဆိုရင္ ေရးျဖစ္ၾကေစဖို႔ ... တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္ ခင္ဗ်ာ ...

ညိမ္းႏိုင္ said...

ေဟာ....အစ္မ....ျပန္ေပၚလာပါေရာလား...။
ဝမ္းသာတယ္ဗ်ာ....၊တစ္မိသားစုလံုးကို သတိတရ
ရွိေနၿမဲပါလုိ႕...၊ေနာက္ထပ္လည္း စာေတြေရးပါဦးလို႕

ခင္မင္စြာျဖင့္

ေမာင္သီဟ said...

အစ္မေလးဗ်ာ
ဘေလာ႔ေဒးကုိ ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္လုိက္ေတာ႔မယ္ း)

Yan said...

အရင္လုိ စာေတြ ျပန္ေရးႏုိင္ပါေစ Sis ေရ.. FB မွာ အဆင္ေျပမယ္ဆုိရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္႔ကုိ အက္ေပးပါ. Sis ရဲ႕ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိလည္း ဘေလာ႔ဂ္ေဒးတက္ဂ္ပုိ႔စ္ေလး အျဖစ္ Myanmar Blogs Digest page ေလးမွာ တင္ဖုိ႔ ယူသြားလုိက္ပါမယ္.

ခင္မင္စြာျဖင္႔

Yan.

Yan said...

https://www.facebook.com/yan.aung.12

ဒါေလးရုိက္ထည္႔ဖုိ႔ ေမ႔သြားလုိ႔. :)

Yan.

ေရႊအိမ္စည္ေမ said...

ကိုညီ ရဲ႕ ဘေလာ့ဂ္ကေန တဆင့္ေရာက္လာပါတယ္ အစ္မ
ဘေလာ့ဂ္ေဒးပို႔စ္ေလးကို လြမ္းေမာစြာဖတ္သြားခဲ့ပါတယ္..
စကားမစပ္..ေဖ့ဘုတ္မွာ ရွိရင္ ညီမကိုလည္း အပ္ေပးပါရွင္

https://www.facebook.com/shweainsi ပါ

ခင္မင္ေသာ
သူသူ

မအိမ္သူ said...

ညီမစန္းထြန္း၊ ဆရာဟန္၊ ညီမစံပယ္ခ်ဳိ၊ ညီမမိုးေငြ႔၊ ကိုသိဂၤ ါရ၊ ကိုညိမ္းႏိုင္၊ ကိုဘႀကိဳင္၊ ကိုရန္ေအာင္နဲ႔ ညီမေရႊအိမ္စည္ >>> ကြန္မန္႔ေလးေတြအတြက္ေကာ သတိရေနၾကေသးတဲ့အတြက္ေကာ ေက်းဇူးကမာၻေနာ္။ ဘေလာ့ကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ကလဲ သံေယာဇဥ္ အမွ်င္တန္းေနေသးတဲ့အတြက္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ေတာ့ ႀကိဳၾကား ႀကိဳၾကားေလးေရးႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကည့္ပါအံုးမယ္။

seesein said...

ဘေလာ့ေပၚမွာ စာေလးေတြျပန္ဖတ္ခြင့္ရလို႕ အတိုင္းမသိ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာပါေၾကာင္း....

ခင္မင္တဲ့
seesein

Yan said...

မအိမ္သူေရ...

Sis က Charging ျပည္႔မျပည္႔ေတာ႔မသိဘူး. ကၽြန္ေတာ္ကေတာ႔ ဒီပုိ႔စ္ေလးကုိ Myanmar Blogs Digest Page ေလးအတြက္ မသြားၿပီဗ်ာ. :)

စာေတြ ျပန္ေရးႏုိ္င္ပါေစ Sis.

ခင္္မင္စြာျဖင္႔
Yan.

ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ေကာင္းေသာ ဘေလာဒ့္ေဒး ေလးပါ အစ္မေရ...

အခုလို ျပန္ျပီး စုစုစည္းစည္းေလး ဘေလာဒ့္ဂါေတြ ျပန္ျမင္ရတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္
ဆက္လက္ျပီး ေရးသား မွ်ေ၀ ႏိုင္ပါေစ ဗ်ာ ....။

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...