နည္းပညာမ်ားနဲ႔ ေရွးေဟာင္းေႏွာင္းျဖစ္

ကြန္ပ်ဴတာ ဆိုတဲ့အရာကို ပထမဦးဆံုး စတင္ ပတ္သက္ ထိေတြ႔ဖူးတာ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ကေပါ့။ ၈၉-၉၀ ခုႏွစ္ ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္က ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္း ဆိုတဲ့အရာေတြ ျမန္မာျပည္မွာ ရွားရွားပါးပါး စၿပီးထြန္းကားလာစအခ်ိန္… ကိုယ္ေတြကလည္း ေက်ာင္းေတြပိတ္လို႔ ေယာင္၀ါး၀ါး ဘာလုပ္ရမွန္းမသိ အားခ်င္တိုင္းအားေနတဲ့အခ်ိန္… အေၾကာင္းေတြတိုက္ဆိုင္ၿပီး ကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတစ္ခုကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ နည္းပညာဆိုတဲ့အရာႀကီးနဲ႔ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ စတင္ပတ္သက္မိတာ အဲဒီအခ်ိန္က စတာပါပဲ။ ေရာက္သြားတဲ့ သင္တန္းက အခုေခတ္အေနနဲ႔ဆိုရင္ေတာ့ တကယ့္ေသးေသးေလးလို႔ ေျပာရမွာပါ။ စုစုေပါင္းမွ ကြန္ပ်ဴတာက Standalone IBM PC ေလးလံုးပဲရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း အဲဒီေခတ္အေျခအေနနဲ႔က PC တစ္လံုး၀ယ္ႏိုင္ဖို႔ေတာင္ မစဥ္းစားႏိုင္တဲ့အေနအထား ဆိုေတာ့ကာ PC ေလးလံုးနဲ႔ သင္တန္းဖြင့္ႏိုင္တယ္ဆိုတာနဲ႔တင္ အေတာ္ႀကီးကို အားရစရာေကာင္းတဲ့ အေျခအေနကိုး။

အဲဒီတုန္းက ကိုင္ခဲ့ရတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြအေၾကာင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီေခတ္ PC မ်ားနဲ႔ လားလားမွမဆိုင္…  အခုေခတ္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားရဲ႕ ဘိုးေအလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒီေန႔ေခတ္ႀကီးမွာရွိတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားကေတာ့ ေလ့လာ အသံုးျပဳဖို႔ အင္မတန္လြယ္ကူလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကြန္ပ်ဴတာကို ကေလးကအစ လူတိုင္း အလြယ္တကူ ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳေနႏိုင္ၾကတာေပါ့။ အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာ ဘိုးေအမ်ားကေတာ့ ဒီေလာက္ မလြယ္လွပါဘူး။ ကြန္ပ်ဴတာကို ကိုင္တြယ္တတ္ဖို႔ ဘယ္လိုသံုးရမလဲဆိုတာ သိဖို႔ကို အေတာ္ေလး ေလ့လာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေခတ္ကြန္ပ်ဴတာမ်ားလို ခလုပ္ေလးႏွိပ္လိုက္လို႔ ပြင့္လာရင္ အဆင္သင့္ကေလး ကိုယ္သံုးခ်င္တဲ့ Application ေလးေရြး ကလစ္ႏွိပ္ၿပီးသံုးရံုပဲ ဆိုတာမ်ိဳး မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘာပဲသံုးခ်င္သံုးခ်င္ ကီးဘုတ္ကေန Command ေတြ တသီတတန္းႀကီး ရိုက္ထည့္ၿပီး သံုးခဲ့ရတဲ့ေခတ္ပါ။ Software ေတြမွာ Menu ေတြပါေပမယ့္ အဲဒီထဲက Command ေတြသံုးဖို႔ကိုေတာ့ ကီးဘုတ္ကေနပဲ သက္ဆိုင္ရာ Command အလိုက္ အခ်ဳိ႕ကို Function Key ေတြႏွိပ္ၿပီးေတာ့ေသာ္လည္းေကာင္း က်န္တဲ့ Command အမ်ားစုကိုေတာ့ Control, Alter  စတဲ့ကီးေတြနဲ႔ Character Key ေတြကို တြဲစပ္ရိုက္ႏွိပ္ၿပီးေတာ့ေသာ္လည္းေကာင္း သံုးရပါတယ္။ သံုးရတာ အင္မတန္ လက္၀င္လွတဲ့ အေနအထား… ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကလည္း ပံုစံတံုးတံုး ရိုးရိုးရွင္းရွင္း ႀကီးေတြပါပဲ။ စုစုေပါင္းမွ Monochrome Monitor တစ္ခုရယ္ System Unit ျပားျပားတစ္ခုရယ္  Keyboard တစ္ခုရယ္ သံုးမ်ဳိးဘဲ ပါပါတယ္။

ဒီလိုကြန္ပ်ဴတာမ်ဳိးေတြပါ။

အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာေတြရဲ႕ Specification ေတြကိုေျပာျပရရင္ Intel CPU 8088 (8 to 16 bit) processor အမ်ဳိးအစား Speed က 4.77 MHz ပါ။ Built in Memory ကေတာ့ 16KB, 32KB, 64KB အစားစားရွိပါတယ္။  Memory တိုးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ Expansion Slot ေတြမွာ Memory Card ေတြထပ္ထည့္ၿပီး အျမင့္ဆံုး ထပ္တိုးလို႔ရႏိုင္တာ 640KB အထိပဲရွိပါတယ္။ PC ေတြစေပၚခါစက Version ေတြျဖစ္တဲ့ IBM PC 5150 တို႔ XT တို႔လို ေမာ္ဒယ္လ္ေတြပါ။  ဒီေန႔ေခတ္ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ အသံုးျပဳၿပီး ႀကီးျပင္းလာတဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ အဲဒီ Specification ေတြကိုရယ္ၾကလိမ့္မယ္ ထင္တယ္။ Display Unit ကလည္း Monochrome Monitor ေတြဆိုေတာ့ ဘာကာလာမွ မရပါဘူး။ အျဖဴအမည္း စနစ္ပါပဲ။ ေနာက္ခံ စကရင္ မည္းမည္းႀကီးမွာ Resolution သိပ္မေကာင္းတဲ့ စာလံုးျဖဴျဖဴေတြ ဒါမွမဟုတ္ စာလံုးစိမ္းစိမ္းေတြ ဘဲေပၚပါတယ္။

Windows မရွိေသးလို႔ ေမာက္စ္လဲမပါပါဘူး။ (၀င္းဒိုးတို႔ ေမာက္စ္တို႔ကိုလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ္ေတြမွာ မၾကားဖူးေသးတဲ့ အခ်ိန္ေလ။) အဲ.. ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ အဲဒီတုန္းက ကိုင္ခဲ့ရတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြမွာ Hard disk လည္း မပါပါဘူး။ Hard disk မရွိဘဲ ဘယ္လိုသံုးလဲဆိုေတာ့ Floppy Drives ေတြနဲ႔ Disk ေတြကိုသံုးရပါတယ္။ အဲဒီ Floppy Disk ေတြကလည္း ခပ္ႀကီးႀကီးေတြ Five and Quarter Disk (5 ¼ inches floppy disk) ေတြေပါ့။ Floppy ဆိုတဲ့အတိုင္း တကယ္ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ ေခါက္လို႔ေကြးလို႔ရေတာ့ ကိုင္ရတာ သိမ္းရတာ သတိထားေနရတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ေပၚလာတဲ့ Three and Half Disk (3 ½ inches floppy disk) ကေတာ့ အခြံအမာစားေတြဆိုေတာ့ အဲဒီေလာက္  သတိထားစရာမလိုေတာ့ဘူး။

ဖိုက္အင္ကြာတား ဒစ္

သင္တန္းမွာရွိတဲ့ စက္ေလးလံုးထဲမွာ သံုးလံုးက Old version 5150 အမ်ဳိးအစားေတြဆိုေတာ့ Hard disk မပါဘဲ Floppy Drive ၂ခု(A Drive နဲ႔ B Drive) ပဲပါတယ္။  ေနာက္တစ္လံုးကေတာ့ နဲနဲေလး ေမာ္ဒယ္လ္ပိုျမင့္တယ္။ IBM XT အမ်ဳိးအစား 10MB Hard disk (ေနာက္ပိုင္းထပ္ေပၚတဲ့ စက္ေတြမွာေတာ့ Hard disk က 20MB ျဖစ္လာတယ္) နဲ႔ Floppy Drive တစ္ခုပါတယ္။ သင္တန္းမွာ ကြန္ပ်ဴတာကိုင္ရတဲ့ အခ်ိန္ဆို သင္တန္းသားေတြမွာ တစ္လံုးတည္းေသာ Hard disk နဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာကို လုကိုင္ၾကရင္း အေ၀မတည့္ၾကေတာ့ဘူး။ အဲဒါနဲ႔ပဲ ဆရာေတြက အလွည့္က် ကိုင္ဘို႔ သတ္မွတ္ေပးရေတာ့တယ္။ Hard disk မပါတဲ့စက္ေတြကို ကိုင္ရတာ အေတာ္အလုပ္ရႈပ္ပါတယ္။ Floppy Drive  ကိုသံုးၿပီး Boot တင္ရတာကိုး.. အဲဒီတုန္းက Disk Operating System လို႔ေခၚတဲ့ DOS (MS DOS/ PC DOS) Diskette ေတြကို သံုးၾကရပါတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာတစ္ခါ သံုးဖို႔အေရး အရင္ဆံုး Disk Tray ထဲမွာ DOS diskette ကိုသြားရွာ Drive A မွာထည့္ တဂ်ိဂ်ိဖတ္ၿပီး Boot တင္တာကိုေစာင့္ရတယ္။ အဲဒီၾကားထဲ Diskette က မေကာင္းေတာ့လို႔ အျခစ္ရာအစင္းရာထင္ၿပီး ေကာင္းေကာင္းမဖတ္ေတာ့တာတို႔ Boot မတက္ဘဲ Error ျဖစ္တာတို႔ဆို ေနာက္ထပ္ ေကာင္းမယ္ထင္တဲ့ DOS diskette တစ္ခုသြားျပန္ရွာ Boot ျပန္တင္လုပ္ေနရတာ တခါတေလ အေတာ္ၾကာတယ္။ စက္ကိုင္ခ်ိန္ တစ္နာရီ ေပးတဲ့အထဲမွာ အဲလိုေတြလုပ္ေနရတာနဲ႔တင္ အခ်ိန္အေတာ္ကုန္ေရာ…

Five and Quarter Disk Drives

အဆင္ေျပသြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ DOS Prompt (Command Prompt) ေလး စကရင္မည္းမည္းေပၚမွာ A:\>_ ဆိုၿပီး ကာဆာေလး မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔ ေပၚလာပါတယ္။ ဒါဆို ကြန္ပ်ဴတာကို စသံုးလို႔ရၿပီ Ready ျဖစ္ၿပီ္ OK ေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္က်မွ ကိုယ္သံုးမယ့္ Application Diskette ကို Drive B မွာ ထည့္ ခုနက Command Prompt မွာ သံုးမဲ့ Program နာမည္ Command ကိုကီးဘုတ္ကေနရိုက္ထည့္ရပါတယ္။ Application Program ေတြအားလံုးကလည္း တစ္မ်ိဳးကို Diskette တစ္ခုစီနဲ႔ပဲဆိုေတာ့ သင္တန္းမွာ သံုးရမယ့္ Disk ေတြအားလံုးကို Diskette Tray ေတြထဲမွာ ထည့္ထားေပးတဲ့အတြက္ သံုးမယ္ဆို အဲဒီ Box ေတြထဲက Disk အထပ္လိုက္ကို သြားေမႊၿပီး ရွာယူရပါတယ္။ အဲဒီတံုးက သင္ခဲ့ရတဲ့ Basic Programming, Pascal Programming, WordStar, Lotus 1 2 3, Dbase III စတဲ့ Application ေတြအားလံုးက Diskette ေတြနဲ႔ခ်ည့္ပဲ။

ဒီလို ဗူးမ်ဳိးေတြနဲ႔ ဒစ္ေတြကိုထည့္ထားတယ္။ အသံုးလိုတဲ့ဒစ္ကို ရွာယူၿပီးသံုး ၿပီးရင္ ျပန္ထည့္ထားေပါ့။

DOS Commands ေတြကိုလည္း အေတာ္မ်ားမ်ား အလြတ္က်က္ထားရေသးတာ။ DOS Prompt မွာသံုးရတာက Windows မွာလိုလြယ္လြယ္ ဟိုဟာေလးႏွိပ္ ဒီဟာေလးကလစ္နဲ႔ သံုးရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ ဘာလုပ္ခ်င္ခ်င္ Commands ေတြကို ရိုက္ထည့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ရတာဆိုေတာ့ အဲဒါေတြကို ေမ့လို႔မျဖစ္ဘူးေလ။ ဥပမာ File တစ္ခု ေကာ္ပီကူးခ်င္တယ္ဆိုရင္ Windows မွာဆို လြယ္လြယ္ေလး .. ကူးခ်င္တဲ့ဖိုင္ေလးကို ႏွိပ္ ေကာ္ပီလို႔ ေျပာၿပီး ကူးေစခ်င္တဲ့ေနရာမွာ ေပ့စ္ ဆိုရင္ၿပီးၿပီ။ DOS မွာေတာ့အဲလိုမဟုတ္ဘူး။ Drive A ထဲက Text File တစ္ခု ကို B ထဲကို ကူးထည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ Command Prompt မွာ “COPY A:\test.txt B:\” ဆိုၿပီးရိုက္ထည့္ရပါတယ္။ အေသးစိတ္ လုပ္ရတာမ်ားေလ Command ရွည္ရွည္ေ၀းေ၀းေတြ ပိုရိုက္ရေလပါပဲ။ အဲဒီမွာ Commands ေတြကို အေသအခ်ာ မမွတ္မိလို႔ တလြဲရိုက္မိတာတုိ႔ စာလံုးေပါင္းတစ္ခုခု မွားရိုက္မိတာတို႔ဆိုရင္ “Bad Command or File Name…” ဆိုတာႀကီး စကရင္ေပၚမွာ ေပၚလာေတာ့တာပဲ။ အဲဒါဆို ကိုယ္ရိုက္လိုက္တဲ့ Command ကို ဘာမွားေနလဲျပန္စစ္ ျပန္ရိုက္ မမွန္မခ်င္း အဲဒီ Bad Command ႀကီးနဲ႔ပဲ သံသရာလည္ေနေတာ့တာ…

သင္တန္းၿပီးသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အဲဒီ ကြန္ပ်ဴတာနည္းပညာေတြကို အေတာ္ေလးစိတ္၀င္စားမိသြားပါတယ္။ ကိုယ္အဓိက စိတ္၀င္စားတဲ့အပိုင္းေတြက Computer Hardware ပိုင္း၊ သီအိုရီပိုင္းနဲ႔ Programming အပိုင္းေတြပါ။ Problem Solving လုပ္ရတာ Program ေတြကို စဥ္းစားၿပီးေရးရတာ အရမ္းကို စိတ္၀င္စားခဲ့တယ္။ သင္တန္းေတြမွာ Programming Project ေတြလုပ္ရတာကိုလည္း အရမ္းသေဘာက်တယ္။ ပေရာဂ်က္ဆိုရင္ အင္မတန္ တက္ႂကြစြာနဲ႔ လုပ္ခဲ့ဖူးတာေပါ့။ (အမွန္ေတာ့ ကိုယ္က System Analyst အရမ္းျဖစ္ခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမယ့္ အေျခအေနက မေပးေတာ့ ေနာက္ဆံုး အိမ္ရွင္မဘ၀နဲ႔ မီးဖိုေခ်ာင္ Analyst ျဖစ္သြားရတယ္ဆိုပါေတာ့ကြယ္။ :P )

အဲဒါၿပီးေတာ့ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေတြ ျပန္ဖြင့္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းၿပီးေအာင္ ျပန္တက္ေနရတာနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာ နည္းပညာေတြနဲ႔ နည္းနည္း အဆက္ျပတ္သြားျပန္တယ္။ ေက်ာင္းၿပီးသြားလို႔ ကိုယ္စိတ္၀င္စားတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာပိုင္းကို ျပန္စတဲ့အခ်ိန္မွာ နည္းပညာက သိပ္အရမ္းႀကီး မကြာသြားေသးေပမယ့္ အနည္းငယ္ ေျပာင္းလဲစေတာ့ ျပဳေနပါၿပီ။ Floppy ကေန Boot တင္တဲ့ေခတ္ ကုန္သြားၿပီး XT, AT, (80286/ 80386/ 80486) လို ေမာ္ဒယ္လ္ နဲနဲပိုျမင့္လာတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာေတြနဲ႔ Hard disk ေတြသံုးေနၾကၿပီ။ 3 ½ Floppy ေတြကို တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ သံုးလာၾကၿပီး 5 ¼  Disk ေတြကေတာ့ ဒိတ္ေအာက္သြားၿပီမို႔ု သိပ္မသံုးၾကေတာ့ပါဘူး။ သင္တန္းေတြမွာဆိုလည္း ကြန္ပ်ဴတာ ဆယ္လံုး ဆယ့္ငါးလံုးေလာက္ကို Server နဲ႔ Network ခ်ိတ္ၿပီး သင္ႏိုင္တဲ့အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ေနာက္ၿပီး System ေတြမွာ DOS ကိုအေျခခံထားတဲ့ Windows 3.11 ကလည္း အေတာ္ကို အသံုးတြင္က်ယ္ေနၿပီ ျဖစ္လို႔ ေမာက္စ္ေတြဘာေတြနဲ႔ Windows ကိုသံုးေနရပါၿပီ။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဒီပလိုမာတန္းေတြ စတက္တဲ့အခ်ိန္မွာ Windows 95 ေပၚလာရာကေန ခ်က္ခ်င္း အသံုးတြင္က်ယ္လာၿပီး System ေတြအားလံုး DOS ကိုအေျခခံရာကေန  Window ကိုအေျခခံတဲ့ စနစ္ေတြအျဖစ္ ကူးေျပာင္းသြားၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ နည္းပညာရဲ႕ တိုးတက္မႈေတြက အရမ္းကိုျမန္လာပါေတာ့တယ္။ Hardware ပိုင္းမွာလည္း Pentium Processors ေတြနဲ႔ ျမန္ႏႈန္းျမင့္ Performance ေကာင္းေကာင္း ေမာ္ဒယ္လ္အသစ္ ဒီဇိုင္းအသစ္ေတြနဲ႔ ကြန္ပ်ဴတာေတြ ေစ်းကြက္ထဲမွာ သင့္တင့္တဲ့ေစ်းႏႈန္းမ်ားနဲ႔ ေဖါေဖါသီသီ ရႏိုင္လာလို႔ Desktop PC ေတြကို လူသံုးမ်ားလာတဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ ႏိုင္ငံတကာမွာ တြင္က်ယ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အီးေမးလ္တို႔ အင္တာနက္တို႔ေတြလည္း အဲဒီအခ်ိန္က ကိုယ္တိုင္ မသံုးဖူးေသးေပမယ့္ သီအိုရီအရ မျဖစ္မေန သင္ၾကရၿပီဆိုေတာ့ ၾကားဖူးနား၀ အသိေတြ ရွိလာၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီကေန ေတာက္ေလွ်ာက္ နည္းပညာဟာ ကမာၻေပၚမွာ ေၾကာက္ခမန္းလိလိကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားၿပီး တိုးတက္သြားလိုက္တာ ကိုယ္တို႔တေတြမွာ အဲဒီနည္းပညာေခတ္ထဲ ေနာက္က်က်န္မေနရေအာင္လို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် မမွီမကမ္း အေျပးအလႊား ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊား မွီရာဆြဲၿပီး လိုက္ရတဲ့အျဖစ္ကို ေရာက္ရေတာ့တာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အခုေခတ္လို နည္းပညာေတြ အမ်ားႀကီးၾကားမွာ ေလ့လာသင္ၾကားရတာ လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ အရာရာတိုင္းဟာ လက္တကမ္းမွာရွိေနၿပီး တိုးတက္ေနတဲ့ အေနအထားမ်ဳိးကို မေရာက္ခင္ နည္းပညာအသစ္ေတြ ေပၚထြန္းကာစ အခ်ိန္ကာလတခုတုန္းက စတင္ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တဲ့ နည္းပညာေခတ္ေဟာင္းရဲ႕ အေျခအေနမ်ားထဲမွာ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတိုင္း စိတ္ထဲမွာ အၿမဲတမ္း အမွတ္တရရွိေနခဲ့တာေတာ့ အမွန္ပါပဲ။

အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

(Photos searched from Google Image)