Monday, January 30, 2012

My Wish...

My Wish

If I could have just one wish,
I would wish to wake up everyday
to the sound of your breath on my neck,
the warmth of your lips on my cheek,
the touch of your fingers on my skin,
and the feel of your heart beating with mine...
Knowing that I could never find that feeling
with anyone other than you.

                                         By - Courtney Kuchta

ကိုယ့္ဆႏၵ

ကိုယ့္ဆႏၵအတိုင္းသာ
ေတာင္းဆုပန္ခြင့္ရခဲ့မယ္ဆိုရင္
ကိုယ္ဆုတစ္ခုေတာင္းခ်င္ပါတယ္ ခင္…
ကိုယ့္လည္တိုင္နားက မင္းရဲ႕ တိုးဖြဖြ အသက္ရႈသံေလးရယ္…
ကိုယ့္ပါးေပၚက မင္းႏႈတ္ခမ္းအစံုရဲ႕ေႏြးေထြးမႈေလးရယ္…
မင္းလက္ကေလးမ်ားရဲ႕ ႏုညံ့တဲ့အထိအေတြ႔ရယ္…
ေနာက္ၿပီးေတာ့…
ထပ္တူက်တဲ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ သံစဥ္ညီ ရင္ခုန္သံေလးမ်ားရယ္…
ဒီခံစားမႈေတြဟာ မင္းထံပါးကလြဲလို႔
အျခားတစ္ပါးသူဆီက ဘယ္ေသာခါမွမရႏိုင္ဆိုတာ
သိပ္ေသခ်ာလြန္းေနတဲ့ အသိေတြနဲ႔
ကိုယ့္ရဲ႕မနက္ခင္းေတြတိုင္းမွာ
အၿမဲႏိုးထခြင့္ ရပါေစရယ္လို႔သာ …။

(Courtney Kuchta ရဲ႕ My Wish ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ဘာသာျပန္ပါသည္။ အမွားအယြင္း မ်ားရွိပါက မအိမ္သူရဲ႕ ဘာသာျပန္အားနည္းမႈသာလွ်င္ျဖစ္ပါေၾကာင္း... )

အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

Thursday, January 26, 2012

Siem Reap ၿမိဳ့အေၾကာင္းႏွင့္ ခမာျပည္က ပံုရိပ္မ်ား

ကေမာၻဒီးယားမွာ မအိမ္သူတို႔ လက္ရွိေနထိုင္တဲ့ ၿမိဳ့ကေလးကို ဆီအမ္ရိ(ပ္)
(Siem Reap) လို႔ေခၚပါတယ္။ ကမာၻေက်ာ္ အန္ေကာ၀ပ္ (Angkor Wat)
ေက်ာင္းေတာ္ႀကီး တည္ရွိတဲ့ ၿမိဳ့ကေလးပါ။ ခမာလူမ်ဳိးေတြက ဆီအမ္ရိ(ပ္)
ၿမိဳ့ကေလးကို “အန္ေကာေခတ္ေဟာင္းသို႔ ၀င္ရာလမ္း” (Gateway to the
Angkor-era) လို႔ တင္စားေျပာဆိုေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံရဲ႕
အေနာက္ေျမာက္ဖက္ေဒသမွာ တည္ရွိတဲ့ ဆီအမ္ရိ(ပ္)နယ္ရဲ႕ ၿမိဳ့ေတာ္ျဖစ္
တဲ့ ဆီအမ္ရိ(ပ္)ၿမိဳ့ကေလးဟာ ပတ္ပတ္လည္ စပါးခင္း လယ္ကြင္းမ်ား
ၿခံရံလို႔ ၿမိဳ့လယ္ကေန ျဖတ္သန္း စီးဆင္းေနတဲ့ ဆီအမ္ရိ(ပ္) ျမစ္ေၾကာင္း
တစ္ေလွ်ာက္မွာ တည္ရွိေနတဲ့ ၿမိဳ့ငယ္ေလးတစ္ခုပါ။ အေရွ႔န႔ဲအေနာက္
ခန္႔မွန္းေျခ ၄ ကီလိုမီတာကေန ၅ ကီလိုမီတာေလာက္ က်ယ္၀န္းၿပီး
ေတာင္နဲ႔ေျမာက္ကေတာ့ ျမစ္ေၾကာင္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ၃ - ၄ ကီလိုမီတာ
ေလာက္သာရွည္လ်ားတဲ့ ၿမဳိ့ကြက္ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးကို ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။
ၿမိဳ့ကေလးငယ္ေသာ္ျငားလည္း ၾကယ္ငါးပြင့္အဆင့္ရွိ ကမာၻေပၚက နာမည္ႀကီး
ဟိုတယ္ႀကီးမ်ား ပုဂၢလိကပိုင္ ဟိုတယ္ မိုတယ္ တည္းခိုခန္း စားေသာက္ဆိုင္
အမွတ္တရပစၥည္းအေရာင္းဆိုင္မ်ား ခရီးသြားလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ အဲဒီလုပ္ငန္းနဲ႔
ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အျခားစီးပြားေရးနဲ႔ ၀န္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းမ်ား
ကမာၻလွည့္ခရီးသြား ဧည့္သည္မ်ားနဲ႔ အၿမဲတမ္းလို စည္ကားေနတတ္တဲ့
ခ်စ္စရာ ၿမိဳ့ကေလးပါ။ ျပင္သစ္ကိုလိုနီႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့အတြက္ ၿမိဳ့တြင္းမွာ
အေနာက္တိုင္းဆန္တဲ့ ေခတ္ေဟာင္း ကိုလိုနီေခတ္ အေဆာက္အဦး လက္ရာ
မ်ားကိုလဲ ၿမိဳ့လယ္ဧရိယာအတြင္းမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေခတ္ေဟာင္းတရုတ္ပံုစံ
အိမ္နဲ႔ဆိုင္ခန္းတြဲ အေဆာက္အဦးမ်ားလဲရွိသလို ျပည္တြင္းစစ္ၿပီးသြားတဲ့
ေနာက္ပိုင္း အခုေခတ္သစ္ရဲ႕ လက္ရာ ဒီဇိုင္းဆန္းဆန္း အေဆာက္အဦးမ်ားလဲ
ၿမိဳ့တြင္းမွာ တစ္ေန႔တစ္ျခား တိုးပြားလာေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ အဓိကက်တဲ့
စီးပြားေရးမွာ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြကရတဲ့ ၀င္ေငြမ်ားနဲ႔ ပံ့ပိုးေပးေနတဲ့
ဆီအမ္ရိ(ပ္) ၿမိဳ့ကေလးဟာ ကေမာၻဒီးယားႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ့ေတာ္ ဖႏြမ္ပင္
(Phnom Penh) ကေနဆိုရင္ ၃၁၅ ကီလိုမီတာခန္႔ ကြာေ၀းပါတယ္။
ဆီအမ္ရိ(ပ္)နဲ႔ ဖႏြမ္ပင္ကို ေလယာဥ္နဲ႔ဆိုရင္ နာရီ၀က္ ေလးဆယ့္ငါးမိနစ္ 
ခရီးေလာက္ပါပဲ။ ကားလမ္းကေန သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပ်မ္းမွ် ၅နာရီနီးပါး
ေလာက္ေမာင္းရပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ခရီးစဥ္တစ္ခုကေတာ့ ေရေၾကာင္းလမ္း
ကေန ေမာ္ေတာ္ဘုတ္နဲ႔ ေန႔၀က္ခရီးေလာက္ စီးၿပီးသြားလို႔လဲ ရပါတယ္။ 
အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာအႀကီးမားဆံုး ေရခ်ဳိအိုင္ႀကီးျဖစ္တဲ့ တံုလီဆပ္ေရအိုင္ႀကီး 
ကိုျဖတ္ၿပီး တံုလီဆပ္ျမစ္ေၾကာင္းကေနတစ္ဆင့္ ဖႏြမ္ပင္ၿမိဳ့ကို ခရီးသည္တင္
စပိဘုတ္ေတြ ေျပးဆြဲတာရွိပါတယ္။ ဘုတ္နဲ႔သြားမယ္ဆိုရင္ Wet Season လို႔
ေခၚတဲ့ July ကေန March လအတြင္း တံုလီဆပ္အိုင္ ေရျပည့္ေနခ်ိန္မွာသာ 
သြားၾကတာမ်ားပါတယ္။ အဲဒီခရီးစဥ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသား ကမာၻလွည့္
ခရီးသြားမ်ားသာ အမ်ားဆံုး သြားေလ့ရွိၾကပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ကားလမ္း 
ခရီးကိုသာ အသံုးၿပဳၿပီး သြားလာၾကတာပဲ မ်ားပါတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာ ပိတ္ရက္ေတြမွာ ခရီးထြက္ျဖစ္တုန္း ဆီအမ္ရိ(ပ္) ကေန
ဖႏြမ္ပင္ ကားလမ္းခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ရေတြ႔ရတဲ့ လမ္းေဘး၀ဲယာနဲ႔ ဟိုင္းေဝး 
လမ္းမေပၚက ခမာျပည္ျမင္ကြင္းေတြကို ကားေပၚကေနၿပီး ဓါတ္ပံုေတြ အေတာ္ 
မ်ားမ်ား ရိုက္ယူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုးရိုး အေပ်ာ္တန္း ဒစ္ဂ်စ္တယ္ 
ကင္မရာေလးနဲ႔ ရိုက္တာဆိုေတာ့ ကိုယ္က ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ဓါတ္ပံုသမားလဲ
မဟုတ္တဲ့အျပင္ ကားသြားတဲ့အရွိန္နဲ႔ေရာ လက္မၿငိမ္တာေရာေပါင္းၿပီး
ပံုအေတာ္မ်ားမ်ားက သံုးမျဖစ္ေလာက္ေအာင္ ၀ါးတားတားေတြျဖစ္ေနပါတယ္။
တစ္ခ်ဳိ႔ပံုေတြဆို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ဘာပံုရိုက္ထားမိမွန္းေတာင္မသိေအာင္ပဲ။ 
အဲဒီ၀ါးတားတားပံုေတြထဲကပဲ နည္းနည္းပါးပါး ၾကည့္လို႔ရတဲ့ဓါတ္ပံုေလးေတြကို 
ခမာျပည္ရဲ႕ ခရီးသြားျမင္ကြင္းေလးေတြအျဖစ္သည္းခံၿပီးၾကည့္ေပးၾကပါေနာ္။ း))

အခု ဒီပံုေလးေတြကေတာ့ ဆီအမ္ရိ(ပ္) ကေန ဖႏြမ္ပင္ကိုအသြား ဟိုင္းေ၀း
လမ္းမတစ္ေလွ်ာက္ ျမင္ရတဲ့ ရႈခင္းမ်ားပါပဲ။ လမ္းေဘးရႈခင္းေတြ ေက်းလက္
ျမင္ကြင္းေတြ ဟုိင္းေ၀းလမ္းေပၚမွာ သြားလာေနၾကတဲ့ ယာဥ္ေတြကို ေတြ႔ရာ
ျမင္ရာ အကုန္ရိုက္ထားတဲ့ အထဲက သိပ္မ၀ါးပဲ ၾကည့္လို႔ရတဲ့ ပံုေလးေတြကို
တင္ထားပါတယ္။

ျမန္မာျပည္ နယ္ဖက္ေတြမွာ ေဆာက္တတ္ၾကတဲ့ အိမ္ကေလးေတြနဲ႔တူတဲ့ ခမာေက်းလက္အိမ္
ဟိုင္းေ၀းလမ္းေပၚက ေထာ္လာဂ်ီ
ဟိုင္းေ၀းလမ္းေဘးက ရြာတန္းရွည္ကေလး... ရြာတိုင္း နယ္တိုင္းလိုလို အိမ္ကေလးေတြက ၾကည့္လိုက္ရင္ ဆင္တူေလးေတြ ေဆာက္ထားတတ္ၾကတယ္...
တစ္နယ္နဲ႔ တစ္နယ္ကူးဖို႔ လမ္းေဘးမွာ ပစၥည္းတင္ ခရီးသည္ေစာင့္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ခရီးသည္တင္ လိုင္းဆြဲတဲ့ကားေတြ
ကားလမ္းနံေဘးက ရြာငယ္ေလးေတြမွာ ေတြ႔ရတတ္တဲ့ ေက်းလက္သဘာ၀ အိမ္ေလးေတြ
ကားေပၚကျမင္ရတဲ့ ရႈေမွ်ာ္ခင္း
ခမာရြာကေလးေတြက လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆက္ေနတာမ်ားပါတယ္။
ဒီလိုျမင္ကြင္းေလးေတြက ခရီးသြားမွ ျမင္ရတာမ်ဳိးေလ...
ဟိုင္းေ၀းလမ္းေပၚမွာ...

ပစၥည္း တစ္ပံုတစ္ပင္တင္ၿပီး ေရွ႕ကေန သြားေနတဲ့ ဗင္ကား..

ျဖဴးျဖဴးေျဖာင့္ေျဖာင့္ အေ၀းေျပးလမ္းရဲ႕ ရႈခင္း

လမ္းေဘးမွာ လယ္ကြင္းအေတာ္မ်ားမ်ား စပါးရိတ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါက စပါးေႁခြေလွ႔စက္ကို သယ္လာတဲ့ ေထာ္လာဂ်ီတစ္စင္း လမ္းေဘးခ်ရပ္ၿပီး စက္ဘီးနဲ႔ ရြာလည္ၿပီးမုန္႔လိုက္ေရာင္းတဲ့ အသည္ဆီက မုန္႔၀ယ္စားေနၾကတာ...

ကေမာၻဒီးယားမွာ ႀကိမ္ထည္ပစၥည္းေတြလဲ အေတာ္အသံုးျပဳၾကပါတယ္။ ႀကိမ္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ သံုးဆင့္ ေလးဆင့္ ငါးဆင့္ အရြယ္မ်ဳိးစံု စင္ကေလးေတြကို ေထာ္လာဂ်ီေနာက္တြဲေပၚတင္ၿပီး နယ္တကာ ၿမိဳ႔တကာ လွည့္လည္ေရာင္းခ်တတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီႀကိမ္ထည္ပစၥည္းေတြ လိုက္ေရာင္းတဲ့ေထာ္လာဂ်ီေလးေတြကို ဟိုင္းေ၀းလမ္းေဘးမွာ တန္းစီရပ္ထားၾကတာ ေတြ႔လို႔ ရိုက္ထားတာပါ။

ဒီဟာလဲ ဟိုင္းေ၀းလမ္းမေပၚက လွ်ပ္တစ္ျပက္ ျမင္ကြင္းတစ္ခုပါပဲ။ ၀က္ကို အဲဒီလို ဆိုင္ကယ္နဲ႔ သယ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဆိုင္ကယ္သမားက ဆိုင္ကယ္စီးဦးထုပ္မပါ ဘာမပါနဲ႔ ေရွ႕မၾကည့္ပဲ ဖုန္းကို ကလိေနတာ ၾကည့္ရတာ အေတာ္ အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဒီေလာက္ ကုန္တင္ကားႀကီးေတြ ခရီးသည္တင္ယာဥ္ေတြနဲ႔ တျခားယာဥ္မ်ဳိးစံု အရွိန္ျပင္းျပင္းနဲ႔ ဥဒဟို ျဖတ္သန္းသြားေနတဲ့ လမ္းေပၚမွာ အႏၲရာယ္ကိုမေၾကာက္ပဲ အဲဒီလိုလုပ္ႏိုင္ၾကတာကိုလဲ တကယ္အံ့ၾသတယ္။ ၿမိဳ႔ထဲမွာကေတာ့ ခပ္ေျဖးေျဖးပဲေမာင္းၾကတာဆိုေတာ့ ဆိုင္ကယ္တို႔ စက္ဘီးတို႔ကို လက္တစ္ဖက္လႊတ္စီးၿပီး ဖုန္းကိုပဲ မဲလုပ္ေနၾကတာ ခဏခဏေတြ႔ေနရတာ .. ၿမိဳ႔လည္ေကာင္မွာေတာ့ အဲဒီလိုျမင္ကြင္းေတြက ရိုးေနၿပီ။

ကုန္ကားရယ္ ဗင္ကားရယ္ အၿပိဳင္အဆိုင္...
စက္ဘီးအသစ္ေလး၀ယ္ၿပီး တုတ္တုတ္နဲ႔ ရြာကို သယ္လာတယ္ထင္ရဲ႕ ...
ေကာင္းကင္ျပာျပာ ေအာက္က စိမ္းစိမ္းစိုစို လယ္ကြင္းေတြ... မ်က္ေစ့တစ္ဆံုးမွာ ေတာင္ျပာတန္းက အနားသတ္...
ထန္းေတာစုစုေလးေတြကေတာ့ ၾကည့္ေလရာမွာ... ခမာလူမ်ဳိးေတြက ထန္းပင္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ အမ်ဳိးသား အေမြအႏွစ္ပါတဲ့ ... (National Heritage) ဆိုၿပီး အရမ္းဂုဏ္ယူၾကပါတယ္။ ထန္းသားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ဇြန္း ေယာင္းမ ေရေႏြးၾကမ္းအိုး ငရုတ္ဆံု ပန္းကန္ခြက္ေယာက္ အသံုးအေဆာင္ေတြလဲ အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါတယ္။ လက္ရာအရမ္းေကာင္းၿပီး ေခ်ာေနတာ ျမင္တာနဲ႔ လိုခ်င္စရာပါ။ အရမ္းလက္ရာေျမာက္တဲ့အျပင္ အပူအေအး ႀကိဳက္တာထည့္သံုးလို႔ရသလို အသံုးလဲခံပါတယ္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုး လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ အေတာ္မ်ားမ်ားမွာ စပါးရိတ္သိမ္းခ်ိန္မို႔လို႔ စပါးရိတ္ေန ေႁခြေနၾကတာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ေကာက္ရိုးေတြလဲ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ သယ္ေနၾကတာ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔လယ္ေတြကေတာ့ ခုမွစစိုက္တဲ့ပံုနဲ႔ စိမ္းစိမ္းစိုစိုေတြလဲ ေတြ႔ရတယ္။
ဒါကေတာ့ ရိတ္သိမ္းၿပီးခါစ လယ္ကြင္းေတြ... ရိုးျပတ္ေတြ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔...
ဒါကေတာ့ မူလတန္းေက်ာင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း အ၀င္၀ မုခ္ဦး... ခမာျပည္မွာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းေတြက အက်ယ္ႀကီးေတြ.. အဲဒီ၀င္းထဲမွာမွ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရယ္ ကေလးေတြ စာသင္ေက်ာင္းရယ္ သုသာန္ရယ္ အတူတူ ေဆာက္ထားတတ္ၾကတယ္။ သုသာန္က သီးသန္႔ထားတာမ်ဳိး သိပ္မေတြ႔ရဘူး။ အၿမဲတမ္း ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၀င္းထဲမွာ တြဲလ်က္ထားတတ္ၾကတယ္။ ဘုန္ေတာ္ႀကီးေက်ာင္းရွိရင္ သခၤ်ဳိင္းလဲတြဲလ်က္ရွိတာမို႔ သခၤ်ဳိင္းက ၿမိဳ႔လယ္ေကာင္မွာ ျဖစ္ခ်င္လဲျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ သုသာန္နဲ႔ကပ္လ်က္မွာ လူေနရပ္ကြက္ေတြလဲ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ သုသာန္ ေဘးကပ္ၿပီးေတာ့လဲ ေဟာ္တယ္ေတြ စားေသာက္ဆိုင္ေတြ ရွိခ်င္ရွိေနတာပါ။ ခမာလူမ်ဳိးေတြက အဲဒါကိုေတာ့ အယူသည္းတာမ်ဳိး မရွိၾကဘူး။ သခၤ်ဳိင္းနားကပ္ေနတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္လဲ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုး ေရာင္းရတာပဲ။ သခၤ်ဳိင္းဂူေတြနား ကပ္ရက္ အုတ္တံတိုင္းေလး တစ္ခုျခားၿပီး တိုက္ေဆာက္ေနခ်င္လဲ ေနတာပဲ။ ခိုက္တာတို႔ ဘာတို႔ အယူရွိၾကပံု မေပၚဘူး။

လမ္းေဘးက ထင္းပံုေတြရယ္ သယ္မယ့္ကုန္တင္ကားရယ္... လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အဲဒီလို ထင္းပံုေတြကိုလဲ လမ္းေဘးမွာ ဟိုနားတစ္ပံု ဒီနားတစ္ပံု ပံုထားတာေတြ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။

ဒါကေတာ့ ဟိုင္းေ၀းလမ္းေပၚမွာ အထဲမွာလဲ အျပည့္အသိပ္ ေဘးႏွစ္ဘက္ ေနာက္ၿမီးနဲ႔ ေခါင္မိုးေပၚမွာပါမက်န္ ပစၥည္းေတြ အျပည့္တင္လာတဲ့ တုပ္တုပ္ကို အေနာက္ကေနေတြ႔လို႔ လွမ္းရိုက္ထားတာ...

ေကာက္ရိုးပံုသယ္လာတာမ်ား ၾကည့္ၾကပါအံုး။ ေရွ႕ကသြားေနတဲ့ အဲကြန္းဘတ္စ္ အျမင့္နဲ႔ ယွဥ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီ ေကာက္ရိုးပံုေပၚမွာ လူ ၅ေယာက္လဲပါေသးတယ္။ ေရွ႕က ဆိုင္ကယ္ေမာင္းသူကတစ္ေယာက္...

ဖႏြမ္ပင္သြားတိုင္းမွာ ခရီးတစ္ေထာက္နားတဲ့ ေနရာကေန ျပန္ထြက္ရင္ ဒီတံတားေလးကို အၿမဲတမ္းျဖတ္ရပါတယ္။ အဲဒီတံတားေလးကို ျဖတ္တိုင္းလဲ စိတ္ထဲမွာ ျမန္မာျပည္က ပဲခူးၿမိဳ႔ အ၀င္ကတံတားေလးကို အၿမဲတမ္း သတိရၿပီး မ်က္ေစ့ထဲ သြားသြားျမင္မိတယ္။
ဖႏြမ္ပင္ မေရာက္ခင္ လမ္းမွာ အုတ္နီခဲ ထုတ္လုပ္တဲ့ စက္ရံုေတြ တန္းစီၿပီးရွိပါတယ္။

အုတ္နီခဲလုပ္မဲ့ ေျမႀကီးေတြကို စက္ရံုေရွ႕ ေတြမွာ ဒီလိုပဲ ပံုထားတတ္ၾကတယ္။

ေျမႀကီးပံုေရွ႕က ပလတ္စတစ္အုပ္ထားတဲ့ အတန္းေတြက အုတ္နီခဲေတြ ပံုသြင္းထားတာပါ။

လုပ္ရင္းကိုင္ရင္း က်ဳိးပဲ့သြားတဲ့ အုတ္နီခဲ အက်ဳိးအေၾက ပံုေတြရယ္...အုတ္နီခဲဖုတ္ဖို႔ ထင္းပံုရယ္...

ဒီမွာလဲ ပံုသြင္းထားတာ အမ်ားႀကီးပဲ... ၿပီးမွ စက္ရံုထဲမွာ ထင္းမီးနဲ႔ ဖုတ္ၾကတယ္။

ဒီစက္ရံုကေတာ့ ေခါင္းတိုင္က မီးခိုးတစ္လူလူနဲ႔ အုတ္ခဲဖုတ္ေနတယ္ထင္ပါရဲ႕ ...

ဒါလဲ နယ္ၿမိဳ႔ေလးတစ္ခုက ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း အ၀င္၀ မုခ္ဦးတစ္ခုပါ။

ဒါကေတာ့ စီးသြားတဲ့ Bus ရဲ႕ အတြင္းပိုင္းျမင္ကြင္း..

ဖႏြမ္ပင္ၿမိဳ့ကို အ၀င္ မဲေခါင္ျမစ္ျဖတ္တံတားေပၚကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ မဲေခါင္ျမစ္ႀကီးရဲ႕ ရႈခင္း

ကဲ.. ဖႏြမ္ပင္က Bus Station ကို ၀င္ၿပီမို႔ ခရီးစဥ္ၿပီးဆံုးပါၿပီ။ း)
 အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

Friday, January 13, 2012

ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔ ေလွ်ာက္မယ့္လမ္း


ဟိုး … … အေရွ႕မွာ
ေရာင္နီလာေနၿပီ ခ်စ္သူေရ…
အေမွာင္ေတြ ကြယ္ေပ်ာက္လို႔
အလင္းနယ္ထဲ ေရာက္ေတာ့မယ္။

ကဲ… လာ.. ထ..
တို႔ေတြ သြားၾကစို႔ရဲ႕..
တို႔သြားရမယ့္ ခရီးကို စ ဖို႔သင့္ၿပီေလ…။

ဟိုအေရွ႕ဆီက
အရုဏ္ဦးေရာင္ျခည္ေတြျဖာက်
မွိန္ျပျပ အလင္းတန္းဟာ တစ္စတစ္စနဲ႔
တျဖည္းျဖည္းေတာက္ပလာေနၿပီ ခ်စ္သူ…။

နံနက္ခင္းရဲ႕ ေနျခည္ေအာက္မွာ
တို႔ေတြေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးလမ္းဟာ
ၾကမ္းခ်င္လဲ ၾကမ္းလိမ့္မယ္…။
ပန္းခ်င္လဲ ပန္းလိမ့္မယ္…။
ႏြမ္းခ်င္လဲ ႏြမ္းလိမ့္မယ္…။

ဒီခရီးၾကမ္း ခေရာင္းလမ္းကို
တို႔တေတြ အတူတစ္ကြ
လက္တြဲကာ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကမယ္ဆိုရင္… …

ခ်စ္သူေရ…
တို႔ရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြ
မပ်က္ယြင္းေစနဲ႔…
တို႔ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြ
အမုန္းမပြားေစနဲ႔…
တို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြ
မေပ်ာက္ပ်က္ေစနဲ႔…
တို႔ရဲ႕ ပန္းတိုင္ကို
မယိုင္လဲေစနဲ႔…
တို႔ရဲ႕ ေျခလွမ္းေတြ
ေနာက္ျပန္မဆုတ္ေၾကး…
တုိ႔ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြ
မေပ်ာ့ည့ံေၾကးေပါ့…။

တုိ႔ေတြရဲ႕ အမွား
အတိတ္မွာ ထားခဲ့ၾကစို႔ရဲ႕…
တို႔ေတြရဲ႕ အၾကား
အာဃာတ တရားေတြ
ေဖ်ာက္ၾကစို႔ကြဲ႔…
တို႔ႏွစ္ဦးၾကားက
ခိုင္ၿမဲစြာဆုပ္ထားတဲ့လက္ေတြ
မေျပေလ်ာ့ပါေစနဲ႔ ခ်စ္သူ…။

တုိ႔သြားမယ့္ ခရီးၾကမ္း
ဆူးအတိ လႊမ္းထားလဲ
ေမတၱာတရားနဲ႔ ေက်ာ္ကာျဖတ္
ေရွ႕ကိုဆက္ၿပီး လွမ္းၾကမယ္…။

အားနဲ႔ မာန္နဲ႔
လွမ္းသြားရမယ့္ ဒီခရီးမွာ
အျပစ္ဖြဲ႔စကားေတြ မဆိုပါနဲ႔လား ခ်စ္သူ…
နားလည္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ေဖးကူမ
ခ်စ္ျခင္းေတြ ညီတူမွ်လို႔
ၾကည္ျဖဴစြာ ေလွ်ာက္ၾကမယ့္လမ္း
အႏၲရာယ္ ဘယ္လိုႁပြမ္းေစေတာ့
အားမေလွ်ာ့စမ္းနဲ႔ ခ်စ္သူ
ပန္းတိုင္ကို တူတူေရာက္ႏိုင္ဖို႔…
ခ်စ္သူေရ…
တို႔ဆက္ေလွ်ာက္မယ့္ လမ္းေတြကို
ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ႔ လွမ္းၾကစို႔လားကြယ္…။

< < < < < ~ ~ ~ > > > > >
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

(Friday, 13 January 2012 မွာ အမွတ္တရ ေရးျဖစ္ေသာ ကဗ်ာ...
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္လမ္းေတြကို ခ်စ္ျခင္းတရားေတြနဲ႔ ဆက္လွမ္းႏိုင္ၾကပါေစရွင္...။)

Friday, January 6, 2012

စီမံခ်က္ျပဳတ္ အိမ္ရွင္မအလုပ္


မအိမ္သူတို႔လို အိမ္ရွင္မေတြအဖို႔မွာ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ကိုယ့္အိမ္သား 
လွ်ာရင္းျမက္ေစဖို႔၊ ကိုယ့္သားသမီးေတြ ခံတြင္းေတြ႔ၾကေစဖို႔ ဆိုၿပီး
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး မရုိးရေအာင္ ဟင္းအမယ္ေတြကို အမ်ဳိးမ်ဳိး
အဖံုဖံု စီမံ ေၾကာ္ေလွာ္ ခ်က္ျပဳတ္ၾကရတာ မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ေလာက္ 
ေအာင္ပါပဲ။ မီးဖိုေခ်ာင္အလုပ္ဆိုတာကလည္း တစ္ေန႔အလုပ္ မဟုတ္ 
ေလေတာ့ ေန႔စဥ္ခ်က္ရမယ့္ ဟင္းလ်ာေတြကို အစပ္အဟပ္တည့္ၿပီး 
စားၿမိန္ေအာင္ ခံတြင္းလိုက္ေအာင္ ခ်က္ရတဲ့အျပင္ ဟင္းအမယ္ေတြနဲ႔
လိုက္ဖက္တဲ့  ဟင္းရံ အတြဲအစပ္ေလးမ်ားကို တစ္ေန႔နဲ႔တစ္ေန႔ မထပ္
ရေလေအာင္စဥ္းစားရတာကလဲ အိမ္ရွင္မေတြအတြက္ေတာ့အေတာ္ကို
ေခါင္းစားရတဲ့အလုပ္ပါ။ လူဆိုတာကလည္း ကိုယ္အရမ္းႀကိဳက္ပါတယ္ 
ဆိုတဲ့ ဟင္းကိုေတာင္ တစ္ရက္ကႏွစ္ရက္ ဆက္တိုက္စားလာရၿပီဆိုရင္ 
ၿငီးေငြ႔လာတတ္ၾကတာမ်ဳိး ဆိုေတာ့ ဟင္းအမယ္ တူေနခဲ့ရင္ေတာင္ 
အေျပာင္းအလြဲေလးေတြ ျဖစ္ေအာင္ ခ်က္ျပဳတ္ၾကရပါတယ္။ 
ကိုယ့္အိမ္သားက ဒီဟင္းေလးႀကိဳက္တယ္ဆိုတိုင္း အေျပာင္းအလဲမရွိ 
ဒီပံုစံဒီခ်က္နည္းအတိုင္းခ်ည္းပဲ အဲဒီဟင္းကို တစ္ပတ္ သံုး ေလးႀကိမ္
ေလာက္ခ်က္ေကၽြးေနျပန္ရင္လဲ ၾကာလာရင္ “ေရႊခ်ဥ္ေပါင္တံုးကာမွ” 
အျဖစ္မ်ဳိးဆိုက္မွာကိုလည္း စိုးရိမ္ရေသးမဟုတ္လား။ 
ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်င္း တူေနခဲ့ရင္ေတာင္ ဒီေန႔ေတာ့ ဟင္းရည္က်ဲကေလး
ေနာက္ေန႔ေတာ့ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးနဲ႔ ေၾကာ္ခ်က္ေလး ေနာက္တစ္ခါေတာ့ 
မွ်စ္ကေလးနဲ႔ေရာၿပီး ခပ္စပ္စပ္ေလးေၾကာ္ ေနာက္ရက္က်ျပန္ေတာ့ 
ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္နဲ႔ ငါးနဲ႔ခ်က္ အဲဒီလိုေလးေတြ ဆိုရင္ ႀကိဳက္တတ္လို႔ ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းခ်ည့္ပဲ ေန႔တိုင္းစားအံုးေတာင္မွ တစ္ရက္နဲ႔တစ္ရက္ 
အရသာ မတူေစပဲ အေျပာင္းအလြဲေလးေတြနဲ႔မို႔ ဟင္းေလးေတြ 
မထပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ေနာ္။
ေနာက္တစ္ခုကေတာ့ ထမင္းပြဲမွာစားၿမိန္ေစဖို႔ဆိုတာ အဓိကဟင္းအျပင္
ဟင္းအရံေတြရဲ႕ အတြဲအစပ္ကလည္း အေရးႀကီးတဲ့ အခန္းက႑မွာ 
ပါ၀င္ပါေသးတယ္။ ထမင္းပြဲမွာ အသားဟင္း ငါးဟင္းေတြခ်ည့္ရယ္မွ 
ဟင္းေကာင္းတာ ထမင္းၿမိန္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟင္းမေကာင္းေသာ္ျငား 
လိုက္ဖက္တဲ့ အတြဲအစပ္ေလးေတြနဲ႔ ဟင္းဖက္ေလးေတြ အစပ္အဟပ္
တည့္သြားရင္ ဘာမဟုတ္တဲ့ ဟင္းကေလးေတြကလည္း အင္မတန္ 
စားၿမိန္တဲ့ ထမင္းပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္လာမွာပါ။ ၾကက္သားဟင္း ငါးဟင္း 
ပုဇြန္ထုပ္ဆီျပန္ အမဲေၾကာ္ ဘဲေပါင္း ဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိးဟင္းခ်ဳိ ငါးဖယ္သုပ္ 
ဆိုတာမ်ဳိး ဟင္းေကာင္းေတြခ်ည့္ စုပံုေနတဲ့ ထမင္းပြဲႀကီးေတြမွာ 
ဟင္းေတြေကာင္းပါရဲ႕နဲ႔ ထင္သေလာက္ သိပ္စားလို႔ မၿမိန္ၾကတာမ်ိဳးကို 
တစ္ခါတစ္ရံ ႀကံဳဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာေျပာျပရရင္ အဲဒီလို ထမင္းပြဲ
မ်ဳိးထက္ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးေတြကို အခြံမခၽြတ္ပဲ ဆီျပန္ခ်က္ေလးရယ္၊ 
မွ်စ္ေၾကာ္ကေလးရယ္၊ ငါးပိေထာင္းေလးကို သံပုရာရည္ေလး 
ၫွစ္ၿပီးေတာ့ ငရုပ္ေကာင္းနံ႔ ေမႊးေမႊးေလးနဲ႔ ဟင္းခါးရည္ပူပူေလးကို 
တရွဴးရွဴး မႈတ္ေသာက္ၿပီး စားရတဲ့ ထမင္းပြဲအရသာက ဟင္းစပ္ကေလး
တည့္လို႔ ပိုၿပီး စားၿမိန္တတ္ၾကပါတယ္။ ျမန္မာထမင္းဟင္းရဲ႕သဘာ၀
ကလဲ ဟင္းကေလးေတြ အစပ္အဟပ္တည့္စြာ စံုစံုလင္လင္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္
ဆိုင္ဆိုင္နဲ႔ဆိုမွ စားၿမိန္တာဟာ ထူးျခားခ်က္တစ္ခုလို႔ ေျပာႏိုင္လိမ့္မယ္
ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ျမန္မာလူမ်ဳိးမွန္ရင္ ဟင္းတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးကို
ေတြ႔လိုက္တာနဲ႔ “ဟယ္.. ဒီဟာေလးနဲ႔ ဒါေလးန႔ဲ တြဲစားလိုက္ရရင္ေတာ့ 
အရမ္းေကာင္းမွာပဲ” ဆိုတာမ်ဳိး လူတိုင္းစဥ္းစားတတ္ၾကပါတယ္။ 
ခ်ဥ္ေပါင္ေၾကာ္ေလးျမင္ရင္ ငါးပိေထာင္းေလးကို တမ္းတတယ္။ 
ဟင္းခါးေလးနဲ႔ဆို ေရွာက္သီးကေလး သုပ္စားခ်င္တယ္။ 
ခ်ဥ္ရည္ဟင္းနဲ႔ ငါးပိေၾကာ္ေလးဆို သိပ္ေကာင္းမွာ ဆိုတာမ်ဳိး ျမန္မာပီပီ 
အစားစားေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒီလို လိုက္ဖက္တဲ့ အရာေလးေတြကို 
အၿမဲတမ္း ယွဥ္တြဲၿပီးျမင္တတ္ၾကတာ သဘာ၀လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ 
ဒါေပမယ့္လဲ အိမ္ရွင္မ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် မီးဖိုေခ်ာင္မွာ
တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိး ဟင္းေတြကို မရိုးေအာင္ မထပ္ေအာင္ စီမံခ်က္ျပဳတ္
ေနရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဒီေန႔ဘာခ်က္ရပါ့ဆိုၿပီး ေခါင္းေျခာက္ေအာင္ 
စဥ္းစားရတဲ့ အခါမ်ဳိးေတြက ပိုမ်ားေနတတ္ၾကတာ အိမ္ရွင္မတိုင္းရဲ႕ 
သဘာ၀ပါပဲ။ ထမင္းဟင္းခ်က္တယ္ ဆိုတာလည္း ေျပာေတာ့သာ
လြယ္တာပါ။ တကယ္တန္း နိစၥဓူ၀ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ ဟင္းအမယ္ေတြ
မထပ္ေအာင္ စဥ္းစားၿပီး ခ်က္ရတဲ့အခါမွာေတာ့ အင္မတန္ကို
ဦးေႏွာက္ေျခာက္ရပါတယ္။ ကိုယ္တပင္တပန္း ခ်က္ျပဳတ္ထားတဲ့ 
ထမင္းဟင္းကို ကိုယ့္မိသားစု စားၿမိန္ၾကတယ္ဆိုရင္ အိမ္ရွင္မေတြအဖို႔ 
အေမာေျပရတာေပါ့ရွင္။ ကိုယ္ခ်က္ထားၿပီးမွ သိပ္စားမေကာင္းဘူးလို႔ 
ထင္ရတဲ့ဟင္းမ်ဳိးဆို စိတ္ထဲတႏုံ႔ႏု႔ံနဲ႔ စိတ္မေကာင္းေတြျဖစ္လို႔…
ေကာင္းႏိုးရာရာ ဟင္းခ်က္နည္း အသစ္အဆန္းကေလးမ်ားကို
ေတြ႔ရင္လည္း စမ္းသပ္ခ်က္ၾကည့္လို႔ စားေကာင္းတယ္ အိမ္မွာ အားလံုးကႀကိဳက္ၾကတယ္ဆိုရင္ ေနာက္ကိုခ်က္စရာ ဟင္းအမယ္
တစ္မ်ဳိး တိုးလာၿပီဟဲ့ဆိုၿပီး ၀မ္းေတြသာလို႔… 
ဒီလိုခံစားခ်က္ေလးေတြနဲ႔ပဲ မအိမ္သူတို႔ေတြ မီးဖိုေခ်ာင္ကိုပိုင္စိုးေသာ အိမ္ရွင္မျဖစ္ေနရတာကို ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနၾကရတာကိုး… 
အဲဒီလို အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပီတိေလးေတြကို ခံစားဖို႔အတြက္ 
မအိမ္သူတစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္မွာ အားထုတ္ထားရေသာ ထမင္းပြဲ ဟင္းပြဲေလးေတြကို ျမည္းစမ္းၾကည့္ၾကဖို႔ ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ အတူ 
မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ရာ ဟင္းပြဲကို ေရြးၿပီး အားပါးတရ 
တ၀သာစားသြားၾကပါေနာ္… း))

ၾကက္သားဟင္း၊ ခ်ဥ္ေပါင္နဲ႔မွ်စ္ေၾကာ္၊ ပဲဟင္းခ်ဳိ၊ အညာငရုတ္သီးေထာင္းနဲ႔ သခြားသီးတို႔စရာ
 
မုန္လာဥခ်ဥ္ရည္၊ ပန္းေဂၚဖီနဲ႔ဘဲဥေၾကာ္၊ ငါးဘတ္ဆီျပန္၊ ငါးပိရည္က်ဳိနဲ႔ တို႔စရာအစံု
 
ငါးခူကင္ကို အသားထြင္ၿပီးခ်က္ထားတဲ့ ၾကာရိုးဟင္းခါး၊ ငါးဖယ္သုပ္၊ ထိုင္၀မ္မုန္ညင္း ငရုပ္ပြအနီနဲ႔ မႈိေျခာက္ကို ခရုဆီနဲ႔ အစိမ္းေၾကာ္၊ ၾကက္ဥေအာမလက္ေၾကာ္
 
ငါးရံ႕ေၾကာ္၊ ဖရံုပြင့္နဲ႔ ဖရံုညြန္႔ကို အေရစပ္စပ္ေလးနဲ႔ ေၾကာ္ခ်က္ေလးခ်က္၊ ခရမ္းခ်ဥ္သီး ငါးပိခ်က္နဲ႔ သခြားသီးတို႔စရာ
 
မုန္ညင္းခ်ဥ္ဟင္းခ်ဳိ၊ ၾကက္သားကုန္းေဘာင္ေၾကာ္၊ မုန္လာဥနီေလးျခစ္ သခြားသီးကို အူတိုင္ထုတ္ ပါးပါးလွီးၿပီး ပဲမႈန္႔ ဆီခ်က္ သံပုရာရည္ေလးနဲနဲၫွစ္ၿပီး ႏွမ္းနက္ကေလးေတြနဲ႔သုပ္၊ ကန္ဇြန္းရြက္ေၾကာ္
 
ဒန္႔သလြန္သီး ခရမ္းသီး ဗူးသီး ပဲေတာင့္ရွည္ တို႔နဲ႔ သီးစံုခ်ဥ္ရည္၊ ဘဲဥ အာလူး ငါးေျခာက္ ဆီျပန္ခ်က္၊ အညာငရုတ္သီးေထာင္းေမႊးေမႊးေလး
 
ငါးႏုသန္းက်ပ္တင္ေျခာက္ (ငါးက်ည္းက်ပ္တင္လိုပဲေမႊးေမႊးေလး) အသားထြင္ထားတာကို ဗူးသီးနဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးနဲ႔ လံုးခ်က္ေလးခ်က္၊ ၾကက္ဥေခါက္ေၾကာ္၊ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း၊ မုန္ညင္းရြက္ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ငါးပိရည္ေဖ်ာ္နဲ႔ တို႔စရာအစံု
 
ၾကက္ဥေခါက္ေၾကာ္၊ သရက္သီးစိမ္း ငါးပိေထာင္း၊ ဗံုလံုသီးနဲ႔ ပုဇြန္ႏွပ္၊ ဗူးသီးဟင္းခါး
 
ပဲဟင္း၊ ခရမ္းသီးႏွပ္၊ အမဲေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း၊ ငါးရံ႕ေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္း၊ မန္က်ည္းသီးစိမ္း ငါးပိေထာင္း
 
ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္မ်ားမ်ားနဲ႔ ဘဲဥဟင္း၊ အစိမ္းေၾကာ္၊ ပဲဟင္းခ်ဳိ၊ ပုန္းရည္ႀကီးသုပ္နဲ႔ ဘာလေခ်ာင္ေၾကာ္
 
ကန္ဇြန္းရြက္ခ်ဥ္ရည္ဟင္း၊ ပုဇြန္ေၾကာ္၊ ငါးပိရည္က်ိဳ တို႔စရာ
 
ဗူးသီးဟင္းခါး၊ ပုဇြန္ဆိတ္ေလးေတြနဲ႔ မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္း၊ ဘဲဥေခါက္ေၾကာ္၊ ငရုပ္သီးေျခာက္ကို ေမႊးေနေအာင္ေၾကာ္ၿပီး ငါးပိစိမ္းစားမီးဖုတ္နဲ႔ ပုဇြန္ေျခာက္မႈန္႔ ၾကက္သြန္ျဖဴတို႔ေရာေထာင္းထားတဲ့ ငါးပိေထာင္းေမႊးေမႊးေလး (မွ်စ္ခ်ဥ္ဟင္းနဲ႔ အရမ္းလိုက္တယ္။ အန႔ံရတာနဲ႔ကို စားခ်င္စရာ)
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

Sunday, January 1, 2012

ဆယ့္တစ္ - ဆယ့္ႏွစ္

ခြဲခြာရေတာ့မယ့္အခ်ိန္ေတြက တစတစနဲ႔ နီးလို႔လာေနၿပီ…
တခ်က္ခ်က္ျမည္ေနတဲ့ နာရီသံေတြက ရင္ခုန္သံေတြကို ဆူညံလာေစခဲ့သလား…
သြားလိုက္ေတာ့ကြယ္… ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မဆံုႏိုင္ေတာ့တာ ေသခ်ာၿပီးသားေလ…
ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြတိုင္းကိုေတာ့ သတိရေနခဲ့မွာ အေသအခ်ာပါပဲ…
ထာ၀ရခြဲခြာျခင္းအတြက္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါတယ္…  
သြားလိုက္ေတာ့ ႏွစ္ေဟာင္းေရ…
အေကာင္းအဆိုးေတြနဲ႔ ေရွာင္လြဲမရခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြၾကားမွာ…
ေၾကကြဲစရာ၊ ၀မ္းနည္းစရာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ၊ တမ္းတစရာေတြ တင္းၾကမ္းနဲ႔…
ထူးျခားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ မထူးျခားတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြ…
ႏွစ္တစ္ႏွစ္အတြင္းက အျဖစ္သနစ္ အခ်င္းအရာေတြ …
အားလံုး… အားလံုးကို…
အခုေတာ့ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္ေရ… သြားေတာ့ကြယ္…
အမွတ္ရစရာ ႏွစ္တစ္ႏွစ္အျဖစ္ ထားရစ္ခဲ့ေတာ့…

ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္ဟာ…
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ကို ကမာၻသူကမာၻသားေတြလက္ကိုအပ္လို႔…
လက္ျပႏႈတ္ဆက္ရင္း ခြဲခြာသြားခဲ့ၿပီ…။

တေရြ႕ေရြ႕နီးကပ္လာေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြ…
ႏွစ္သစ္တစ္ခုကို ရင္ခုန္စြာနဲ႔ ႀကိဳရေတာ့မယ္…
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ေရ ၀င္လာခဲ့ပါကြယ္…
လႈိက္လွဲစြာနဲ႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္…
ေကာင္းျမတ္ျခင္းေတြ မဂၤလာတရားေတြကို မင္းသယ္ေဆာင္လာခဲ့ေပါ့…
ေမတၱာတရားနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြကို မင္းဆီမွာျမင္ခြင့္ရပါရေစကြယ္…
ခြင့္လႊတ္နားလည္မႈေတြနဲ႔ စာနာေထာက္ထားမႈေတြလဲ တစ္ပါတည္း ယူလာေစ့ခ်င္ရဲ႕…
ေ၀းကြာျခင္းေတြ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းၾကပါရေစ…
လြဲမွားျခင္းေတြ အမွန္တရားနဲ႔ ဆံုေတြ႔ႏိုင္ၾကပါေစ…
၀မ္းနည္းဖြယ္ရာေတြ ဖယ္ထားခဲ့ၿပီး…
ေၾကကြဲျခင္းေတြလဲ ေ၀းေ၀းမွာေနပါေစကြယ္…
ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း ၀မ္းေျမာက္ျခင္းေတြကို ေဆာင္ယူခဲ့ေလ…
ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ႔အတူ ၾကည္ႏူးျခင္းေတြကို ေ၀မွ်ခံစားၾကမယ္ကြယ္…
ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ ကမာၻႀကီးကို ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ ဆိုတဲ့ႏွစ္သစ္မွာ …
တို႔လူသားေတြ အားလံုးလက္တြဲ ပံုေဖၚၾကမယ္ေလ…။ 


မဂၤလာပါ ႏွစ္သစ္ေရ…
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ဟာ ေအးခ်မ္းတဲ့ႏွစ္…
က်က္သေရ မဂၤလာရွိတဲ့ႏွစ္…
ခ်မ္းေျမ့ျခင္းေတြနဲ႔ သာယာ၀ေျပာတဲ့ႏွစ္…
ေကာင္းျမတ္ေသာ မဂၤလာေတြနဲ႔
ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ႏွစ္တစ္ႏွစ္ ျဖစ္ပါေစကြယ္…။

အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

(အားလံုးပဲ Happy New Year ပါရွင္။ ႏွစ္သစ္မွာ က်န္းမာရႊင္လန္းစြာနဲ႔ ႏွလံုးစိတ္၀မ္း ေအးခ်မ္းၾကပါေစ။ မဂၤလာအေပါင္းနဲ႔ ျပည့္စံုၾကပါေစေၾကာင္း ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...