မအိမ္သူတစ္ေယာက္လဲ ခမာႏွစ္သစ္ကူးေနလိုက္တာေနာင္ႏွစ္ ႏွစ္သစ္ကူးထိမ်ား ေရာက္ေတာ့မလို... စမိတဲ့ ဇာတ္လမ္းကို ဆက္ဖို႔ရာ ဒီၾကားထဲမွာ မအားတာရယ္... တျခားဦးစားေပးစရာ အလုပ္ေတြ မ်ားေနတာရယ္နဲ႔ စာေရးတဲ့ဖက္ကို ေလာေလာဆယ္မွာ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ ျဖစ္ေနတာနဲ႔ပဲ ေနာက္ဆံုးတစ္ပိုင္း ဆက္ေရးတဲ့ဆီကို မေရာက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနတာ... ဆက္ရန္ဆိုၿပီး တခါတည္း ေပၚမလာဇာတ္ခင္းေနလိုက္တာ ၾကာေနၿပီလို႔မ်ား ထင္ၾကမလားပဲ... ေစာင့္ဖတ္ေနၾကသူမ်ားရွိရင္လဲ လည္ပင္းေတြ တစ္ေတာင္ေလာက္ ရွည္ၿပီး ေညာင္ေရအိုးေတြ ေရတေကာင္းေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ့မယ္။ ဘေလာ့ဂ္လဲ လွည့္မၾကည့္အားလို႔ ပစ္ထားတာ ၾကာေပါ့။ စီေဘာက္လဲ မရွင္းအားဘူး။ စပမ္းေတြ ပြေနၿပီ။ အဲဒါေတြ မလာေအာင္ ဟိုးအရင္က Word Verification ထည့္ထားဖူးေပမဲ့ လာေရးတဲ့ ႏႈတ္ဆက္တဲ့သူေတြ လြယ္လြယ္ေရးမရမွာ အားနာလို႔ ျပန္ျဖဳတ္ထားတာ ၾကာၿပီဆိုေတာ့ မရွင္းအားရင္ စီေဘာက္တစ္ခုလံုး ျပည့္ေနေရာ...
ေနာက္ဆံုးပို႔စ္ေရးခဲ့တံုးက ဘေလာ့စေပါ့က ဆက္တင္ အေဟာင္းပဲရွိေသးတယ္။ ပစ္ထားတာၾကာၿပီး ျပန္၀င္လိုက္ေတာ့ ရုတ္တရက္ ဘေလာ့ဂ္ေပ်ာက္သြားတယ္လို႔ ထင္သြားတယ္။ ဘယ္ေတြေရာက္လို႔ ေရာက္ေနမွန္းမသိဘူး။ ဆက္တင္အသစ္ ဘယ္အခ်ိန္က ေျပာင္းသြားလိုက္မွန္း မသိလိုက္တာေလ.. အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ဟိုၾကည့္သည္ၾကည့္ ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ဆက္တင္ေတြ အသစ္ေျပာင္းၿပီး ပံုစံသစ္ျဖစ္ေနမွန္း သိေတာ့တယ္။ အင္း.. မ်က္ေစ့ကို လည္ေနတာပဲ။ ေနာက္ တစ္ပတ္ ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနရင္ေတာ့ အခ်ိန္နဲနဲ ျပန္ရလာေတာ့မွာပါ။ အဲေတာ့မွပဲ ခမာ ႏွစ္သစ္ကူးေလးကုိ ဆက္လက္ ဆင္ႏြဲၾကတာေပါ့ေနာ္... း))
ဘာရယ္မဟုတ္ အခ်ိန္ေတြလဲ အကုန္ျမန္လိုက္တာမ်ား တစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဘာမွကို မၾကာလိုက္သလိုပဲ... ဒီ ဝါေခါင္မိုး ဆိုတဲ့ဘေလာ့ဂ္ေလးကုိ မႏွစ္က ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ဘာရယ္မဟုတ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ မယ္မယ္ရရ မရွိပါပဲနဲ႔ လက္တည့္စမ္းၿပီး စလုပ္ျဖစ္ခဲ့တာ... စိတ္ထဲမွာ မေန႔တစ္ေန႔ကလိုပဲ ထင္ေနတုန္း... အခ်ိန္ေတြက တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ အခု အခါလည္သြားခဲ့ၿပီ... ကေလးငယ္ေလး တစ္ေယာက္သာဆိုရင္ မတ္တပ္စမ္းၿပီေပါ့... ေျခလွမ္းေလးေတြ အားယူၿပီး ဆက္လွမ္းရအံုးမယ္။ ေလာကႀကီးထဲကို တိုး၀င္ရအံုးမယ္။ သင္ယူရင္း ေလ့လာရင္း ကိုယ္သိထားတာေလးေတြကို ျပန္လည္မွ်ေဝရင္း... ေလွ်ာက္ႏိုင္သေရြ႕ေတာ့ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေနအံုးမွာ.. အုတ္တစ္ခ်ပ္လား သဲတစ္ပြင့္လား ႏွမ္းတစ္ေစ့လား... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူမ်ားမွန္ကို ခြဲမဲ့အုတ္ခ်ပ္တို႔.. ထမင္းပန္းကန္ထဲက သဲတစ္ပြင့္တို႔... ဆီလဲမျဖစ္ အဆံလဲမေအာင္တဲ့ ႏွမ္းတစ္ေစ့တို႔ေတာ့ မျဖစ္လိုတာအမွန္... ကိုယ့္ေၾကာင့္ အက်ဳိးမျဖစ္ခ်င္ေန အဆိုးကိုေတာ့ မေပးလိုတာ ကိုယ့္ဆႏၵ... အနည္းဆံုးေတာ့ ဘ၀မွာ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး အမွတ္ရစရာေလး တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ရင္ကို ေက်နပ္ပါတယ္။
အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။
