ဒီဇင္ဘာ

ဒီဇင္ဘာေတြ မၾကာခဏေရာက္ေရာက္လာတယ္။

မၾကာမၾကာ ေရာက္လာတတ္တဲ့ ဒီဇင္ဘာက

ႏွလံုးသားေတြကို လႈပ္ႏႈိးတယ္။

သဆံုးျခင္းနဲ႔ အသစ္တစ္ဖန္ေမြးဖြားျခင္းၾကားမွာ ဒီဇင္ဘာ ရွိတယ္။

ေဟာင္းႏြမ္းျခင္းနဲ႔ သစ္လြင္မႈၾကားမွာ ဒီဇင္ဘာ ရွိတယ္။

ခြဲခြာျခင္းနဲ႔ ေတြ႔ဆံုျခင္းရဲ႕ၾကားမွာ ဒီဇင္ဘာ ရွိတယ္။

ထြက္ခြာျခင္းနဲ႔ ဆိုက္ေရာက္ျခင္းၾကားမွာ ဒီဇင္ဘာ ရွိတယ္။

ေျပာင္းလဲျခင္းေတြ ၾကားထဲက မေျပာင္းလဲတဲ့ ဒီဇင္ဘာ...

ဒီဇင္ဘာ နဲ႔အတူ ႏႈတ္ဆက္ဖို႔...

ဒီဇင္ဘာ နဲ႔အတူ လြမ္းဆြတ္ဖို႔...

ဒီဇင္ဘာ နဲ႔အတူ ေန႔သစ္ေတြကို ႀကိဳဆိုဖို႔...

ဒီဇင္ဘာဟာ လက္တစ္စံုကို ပိုင္ဆုိင္ထားတယ္။

တေရြ႔ေရြ႔ ေက်ာခုိင္းေနတဲ့ ခြဲခြာျခင္းအတြက္

လက္တစ္ဖက္က လက္ျပႏႈတ္ဆက္ေနဆဲ...
၀မ္းနည္းျခင္းေတြ ေျဖသာေစဖို႔...

သစ္လြင္မႈေတြထဲမွာ အသားက်ဖို႔

အျခားလက္တစ္ဖက္က ေဖးမတြဲေခၚလို႔...

ဒီဇင္ဘာဟာ သူ႔တာ၀န္ေတြကိုထမ္းေဆာင္ဖို႔

မၾကာခဏ ေရာက္လို႔လာတတ္တယ္....။       ။

အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။

လြမ္းလို႔ဖြဲ႔တဲ့စာ

ေနစိမ့္လို႔ရယ္ေတာ့လည္း မဟုတ္ရပါဘူး...

လြမ္းဖူးတဲ့သူခ်င္းေတာ့ သိမွာပါကြယ္

ၿပံဳးရယ္ေနတိုင္း ေပ်ာ္ေနမယ္ထင္ရင္ျဖင့္

ရင္ထဲနင့္ေနတဲ့ အလြမ္းေတြကို

လူပံုအလယ္ ခ်ျပမွ လြမ္းတတ္တယ္လို႔ ဆိုရမွာလား....။

ေပ်ာ္ရာကို လြမ္းေနရင္းနဲ႔ပဲ

 ေတာ္ရာမွာ ေပ်ာ္ေအာင္ေနတတ္တဲ့ကိုယ္

မငိုတတ္တိုင္း ခံစားခ်က္မဲ့တာ မဟုတ္ဘူးေလ...

 မ်က္ရည္ေတြကို သိုဝွက္ထားခဲ့တာ

အေၾကာင္းမဲ့ေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး...

ရင္ထဲကအလြမ္းတစ္စေၾကာင့္

ျဖစ္လာရတဲ့ေသာကစိတ္ေတြကို 

မေ၀မွ်လိုျခင္း သက္သက္ရယ္ပါ...။

ရင္ထဲက ေ၀ဒနာကို မေၾကျငာတတ္သူမို႔

လွစ္ဟမျပခဲ့တဲ့ အသည္းကို မာလြန္းတယ္လို႔ ထင္ခ်င္ၾကလဲ

ကိုယ္ၿပံဳးေနခဲ့မွာပဲေလ....

အလြမ္းေတြကို ႏွလံုးသားထဲ တိတ္တဆိတ္ ပံုထားရင္းနဲ႔ေပါ့...

အမ်ားအျမင္မွာေတာ့ ကိုယ္ဟာ ခံစားခ်က္မဲ့စြာနဲ႔

ဥေပကၡာဖြဲ႔ ေနႏိုင္လြန္းသူပါ...။

ေပ်ာ္ရာကိုမွန္းလို႔ လြမ္းေနရင္း

မ်က္၀န္းမွာခိုတြဲလာတဲ့မ်က္ရည္စကို

မ်က္လႊာႏွစ္စ အသာခ်လို႔

ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားက အၿပံဳးတစ္စနဲ႔ 

အစားထိုး ေႁခြခ်ခဲ့ရတဲ့ေန႔ရက္ေတြ...

ေတာ္ရာမွာ ေနသာသလို ေနေနရတဲ့အျဖစ္

ရင္ထဲမွာေတာ့ တစစ္စစ္နဲ႔ လြမ္းေနခဲ့တာ...

ကိုယ္တိုင္ထက္ ဘယ္သူကမ်ား သိႏိုင္အံုးမွာလဲ...။        ။

 

အၿမဲတမ္း ၿငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ။